7-8 Ocak 2009 günleri, Türk siyasi hayatımız için çok önemli bir tarihtir. Önemi gelecek aylarda, yıllarda daha iyi anlaşılacaktır.
5 Mayıs 2007 günü Dolmabahçe Sarayı'nda, Başbakan Erdoğan ve Genelkurmay Başkanı Org. Büyükanıt baş başa görüşmüştü.
Önemli gündü. Türk siyasetine çok etkisi oldu. 7-8 Ocak da böyle önemli tarihtir.
7 Ocak'ta, Genelkurmay'da yapılan 6 saatlik toplantıda, "TSK'nın yıpratılmasına yol açan, hukuki meşruiyeti olmayan, askeri personelin görev tanımı dışına taşan faaliyetleri yaptırıma konu edilecek" kararı alınıyor. Genelkurmay Başkanı Org. İlker Başbuğ, Erdoğan ve Cumhurbaşkanı Gül ile baş başa görüşüyor.
Askerler, olağanüstü toplantının ardından bir açıklama yapmıyor. Yargıtay Başkanlar Kurulu bildiri yayımlamıyor.
Erdoğan, devlet katında bütünlük ve eş duyarlılık yansıtan bir konuşma yapıyor.
Böylece ayrışmanın devlet katında olmadığı bir kez daha ortaya çıkıyor. Hükümet-asker kavgası çıkmasını bekleyenler yanılır. Erdoğan'la görüşmesinde Org. Başbuğ'un, TSK bünyesindeki maceracı ekibi değil, TSK'nın kurumsal itibarını korumayı amaçladığı, Erdoğan'ın da itirazı haklı bulduğu anlaşılıyor.

HİLMİ ÖZKÖK
Erdoğan'ın çok yakın çevresindeki danışmanı olması nedeniyle, Yalçın Akdoğan'ın (Yasin Doğan) Genelkurmay Başkanlığı ile ilgili yazıları, Başbakan'ın ordu ile temaslarına yaklaşımını yansıtması bakımından büyük önem taşıyor. 7 Ocak gününün nasıl önemli olduğunun işaretleri: "Hiçbir iktidar, ülkesinin silahlı kuvvetlerinin yıpratılmasına göz yumamaz, haksız eleştirilere maruz kalmasına seyirci kalamaz, askerin güçten düşürülmesini demokrasinin bir gereği gibi göremez. Sivillerin siyasi tarihte oynadıkları roller nasıl önemli sonuçlar doğurduysa, askerlerin tavrı da bir şekilde önemli sonuçlar doğurmuştur. Türkiye'nin geçirdiği dönüşüm ve gelişimde nasıl sivillerin katkıları tarihe geçtiyse, askeri yöneticilerin katkıları da tarihe geçecek mahiyettedir.
Örneğin Hilmi Özkök'ün demokrat kişiliği ve vakur duruşu, AB sürecinde önemli dönüşümlere katkı sağlamıştır. Yolsuzluğa bulaşanların yargılanmaları, bir kısım yanlışlıklara karışanların tasfiye edilmeleri, asker-sivil ilişkisinin çağdaş standartlara kavuşması bir dönemin kayıt düşülmesi gereken olaylarıdır.
Başbuğ dönemi de yeni ve önemli yaklaşımları tarihe mal edecektir.
Orduların taşıdıkları önem, imaj ve prestijlerinin korunmasını, yıpratılmamasını, günlük siyasi polemiklerin içine çekilmemesini gerektirir. Bu yöndeki duyarlılığı elbette tüm toplum kadar kurumun kendisinin de üst düzeyde taşıması gerekiyor. Şu ana kadar gördüğümüz manzara, komuta kademesinin bu hassasiyeti yüksek bir düzeyde göstermeye çalıştığı şeklindedir. On yıllardır belki de ilk defa son dönemde kurumsal itibarın korunması için kurumsal bir tavır takınıldığını, somut birçok olayla olumsuzlukların üzerine ciddiyetle gidildiğini görüyoruz.
Son 4 yıldır Hilmi Özkök'e, Büyükanıt'a ve Başbuğ'a yönelik karalama, ön kesme, belli bir istikamete yönlendirme girişimlerine şahit olduk. Tüm bunlarda Başbakan'ın Genelkurmay'ı ve komutanları yıpratmama yönünde hassas bir tavrın içinde olması, kurumlarla olayları birbirine karıştırmaması ve haksız eleştirilere kapı açmaması doğru bir siyasi davranışı ortaya koymuştur.