* Merhaba Jale Abla, ben Leyla. Yazılarınızı sürekli takip ediyorum. Yardımınıza ihtiyacım var. Bana da yol gösterirseniz çok sevinirim.
Evliydim ancak beyimi üç yıl önce kaybettim. 5 yaşında dünyalar tatlısı bir oğlum var. Ben ailemden ayrı yaşıyorum. Böyle çok mutluyum ama onlar beni çok mutsuz ediyor. Benim duygularımı anlamıyorlar. Aşk hayatıma engel olmaya çalışıyorlar. Onları da üzmek istemiyorum ama yaşanan tatsızlıklardan dolayı keyfim iyice kaçmaya başladı. Onların beni anlamasını nasıl sağlarım? Sizden acil bir öneri bekliyorum yoksa çıldıracağım. Yorumlarınız için şimdiden çok teşekkür ederim. Rumuz: Sevgi

Sevgili Leyla, onların seni anlamasını beklersen, mutsuz olursun. Zaten anlıyor olsalar bunları yaşamazdın. Annebaba olarak onların da koruma içgüdülerini anlıyorum ama senin de sevmeye ve sevilmeye ihtiyacın var. Onlara aklın başında davrandığına ve yanlış yapmayacağına dair ikna etmeye çalış. Yalnız başına babasız çoçuk büyütmenin zorluklarını yaşıyorsun. Senin yanında olmaları gerekirken, birbirinizi gereksiz yere kırıp, üzmeyin. Umarım hayat bundan sonra size tüm isteklerinizi verir. Sevgiler...