Zülfü Livaneli, Cengiz Kurtoğlu, Kazım Koyuncu, Nejat Alp. Bu dört ünlü isim dört güzelim ses de Artvinli. Suyundan mı, dağından mı, karından mı, Çoruh'tan mı bilmem. Hepsinin yaşamları da yapıtları da yorumları da hareketli, coşkun, sıkı, sağlam. Erken yitirdiğimiz Kazım Koyuncu'nun anısına bir edilen sözlerinden 2-3 satır alayım buraya. "Şimdi o kanatlarını rüzgara açmış dur diyemezler. Yıldızların arasında o kadar parlak ki seçemezler. Başka sularda o başka rüzgarlar arıyor, başka yollara yürüyor. Hopa'nın berberi 'Komünist Cavit' amcanın oğlu.

ÖLMEDİ Kİ
Karadeniz'e yukarıdan yemyeşil gözleriyle bakan o güzel Sugören Köyü'nden, kalkmış İstanbul'a gelmiş, Karadeniz dalgalarını Beyoğlu sokaklarına indirmiş, herkesin gönlünü kazanmış ve susmuş bir dilin şarkılarını yeniden dillendirmişti. Nice "büyük" sanatçının dirisiyle dolduramadığı yeri ölüsüyle doldurdu Kazım.