El-Ruha Oteli'nden çıkıp yürüdüm, Haleplibahçe civarında bir ara sokağa daldım. Bir gurup çocuk çevirdi etrafımı. Çoğu okula gidiyormuş diye sevindim.

- Pazar günü tatil diye mi bunca şamatanız?
- Başka akşamlarda çıkarız oynarız...

- Bazı çocuklar mercimek tarlasına gidiyormuş geçime katkı olsun diye...
- Biz mercimek işi yapmayız bizim işimiz farklı...

- Neymiş o?
- Biz akrepçiyiz...

- ?????
- Yazları akrep toplayıp satıyoruz...

- Akrep mi satıyorsunuz?
- Evet ilaççılar gelip tanesi 1 liradan alıyor. Günde 8-10 akrep yakalayıp satıyoruz yazın.

- Ne yapıyor ki ilaççı o akrepleri?
- Biz kutulara koyuyoruz o daha büyük kutulara topluyor. Akrebin zehrinden ilaç yapılsın diye fabrikalara götürüyormuş. Günde 7-8 bin akrep topluyor.

- Korkmuyor musunuz sokar zehirler diye?
- Önce korkuyorduk ama alıştık şimdi. Hem birkaç tanemizi soktu ama öldürmüyor.

- Canınız çok yanar...
- Evet bıçak batmış gibi oluyor. Çok acıtıyor. Yine de geceleri el feneriyle çıkıyoruz, toprak evlerin arasından topluyoruz.