* Merhaba Jale Abla, ben 19 yaşında bir gencim. Ailemle oldum olası hiç anlaşamadık. Onlar beni hep asi gördüler. Beni hiç anlamadılar. Bu yüzden kötü alışkanlıkların pençesinden döndüm. Kendi iradem ve gücümle ayaktayım. Beni anneannem büyüttü. Onu çok severdim. Ama dünya tatlısı kadını bile huzurevinde ölüme terk ettiler. Artık ailemle konuşmuyorum. Yaklaşık iki aydır bir arkadaşımla kalıyorum. Şimdi onlar çok endişeli biliyorum ama affetmeye niyetim yok. Bana bir şey kattıklarını düşünmüyorum. Hayatta her şeyin para olduğu bir dünyada yaşamaktan utanıyorum. Sizden bir abla olarak yaptıklarımın doğru olup olmadığını öğrenmek istiyorum. Rumuz: Tayfun

Sevgili Tayfun, seni çok iyi anlıyorum. Çok iyi niyetli ve duygusal bir çocuksun. Yaşadıklarını ve hissettiklerini senden iyi kimse bilemez. Ama bir yerde hata yapıyorsun. Acaba sana gerçekten bir şey vermediler mi, yoksa sen almak mı istemedin? Genç yaşınını vermiş olduğu bazı etkiler, kendini böyle hissetmene neden olabilir. Ailenin senin durumundan etkilenmemesi mümkün değil. Anneannen konusunda hassaslığında haklısın. Onlar da yaşananlardan eminim çok üzülüyordur. Bence kendine bir şans daha ver ve aileni de anlamaya çalış.