Aşırı koruyuculuğun altında yatan ana sebep annenin yalnızlığı ve hayattan, özellikle de eşinde ve evliliğinde beklediğini bulamamış olmasıdır. Anne çocuğu ile o kadar bütünleşir ki onun büyüdüğünü ve olgulaşabileceğini asla kabul etmez. Anne kendini çocuğuna adayarak onun her türlü işini kendisi yapar.
Çocuğunu kendine aşırı bağımlı yaparak kendisini değerli ve eşi bulunmaz hisseder. Çünkü çocuk en ufak davranışta bile annesinin fikrini alır annesine bağımlı ve tutsak olur.
Anne babalar çocuklarına derin duygusal bağlarla bağlıdırlar. Sebepsiz yere kaygılanıp boğucu şefkat gösterirler. Çocuğa doğal yaşam hakkı verilmez onunla ilgili kararları kendileri alırlar. Çocuktan bir şey istedikleri zaman duygu sömürüsü yaparlar.