"Merhaba, Jale Hanım, ben 44 yaşında 2 çocuk annesi bir kadınım. Eşim sürekli yurt dışında olduğu için çocuklarımı yalnız büyüttüm. Çok sıkıntılar çektim. Eşimin bana olan ilgisizliği beni çok bunalttı. Zaten yurt dışındaydı. Ben de bir iş bulup, çalışmaya başladım. Yalnız burada tanıştığım birine aşık oldum. O evli olmamama rağmen bana yaklaşmaya korkmadı. Ben de ne olduysa, buna müsaade ettim. İşin kötüsü pişman değilim. Ama çocuklarım açışından kendimi çok kötü hissediyorum. Eşim 10 gün sonra gelecek ama ben ona karşı heyecan duymuyorum. Neden böyle düşünüyorum. Bu beni korkutuyor. Boşanmak istemememin nedeni çocuklarım ama mutlu değilim. Bile bile bu mutsuz, evlilik bile denmeyecek yaşantımı sürdürmeli miyim?. Lütfen siz cevap verin!" Rumuz: Figen

Sevgili Figen Hanım, mutsuzsanız, tabii ki bu evliliği sürdürmek çok anlamsız. Ama siz duygularınıza çok çabuk yenilip, çok büyük bir hata yapmışsınız. Sizin bu durumlara iten bir sebep var belki, sizi anlıyorum ama evlilik adı altında bunu yapmamalıydınız. Çocuklarınız için bu evliliği sürdürmek de bence yanlış. Çünkü ihanet bir evliliği temelinden sarsar. Sizin için gerçekten çok üzgünüm. En azından bu hatayı yapmadan önce duygularınızı ve isteklerinizi eşinizle açık açık konuşmanızı isterdim. Umarım, herkes hak ettiği mutlu, hayatını yaşar ama bundan sonra çocuklarınızın huzuru ve mutluluğu için ayrı da olsanız, örnek birer birey olmanızı temenni ederim.