"Sevgili Jale Hanım, ben 38 yaşında bir çocuk annesi dul bir bayanım. Hayatımda hiç doğru bir şey yaşamadım. Bunu ilk kez itiraf ediyorum belki ama çocuğumu da evlilik dışı doğurdum. Ama çevreme hep yalan söylemek zorunda kaldım. Bu kaderi ben çizmedim ama çok mutsuzum. Elimi neye atsam hep bozdum. Psikolojik sorunlarım oldu. Tedavi gördüm. İntihar ettim. Beceremedim. Kısacası hep yanlış ve mutsuz bir kadındım. Dost sandıklarım aslında birer düşmanmış. Bunu çevremdeki arkadaşlarımı birer birer kaybettiğimde anladım. Kimse zor günlerimde bana destek olmadı. Ama şimdi son pişmanlık fayda etmiyor. Kimse bana kapılarını açmıyor. Doğrusu ben de yaşadığım hayat çizgimi değiştiremiyorum. Çocuğumu da çok sağlıksız büyüttüm. Onun da psikolojik durumu hiç iyi değil. Okulunda sürekli sorun yaşıyor ve ben ne kendime ne de kızıma yetebiliyorum. Ne yapmalıyım?" Rumuz: A. L.

Yetmek zorundasınız. İşin kolayına kaçmak yok! Hayat büyük bir sorumluluk ister ve siz canınız ne istiyorsa, onu yaşamaya kalkmışsınız. Böyle bir hayat olmaz! Sanırım şimdi neden yalnız kaldığınızın farkındasınız. Ya bu hayat çizginizi değiştirirsiniz ya da şikayet etmeden yalnızlığa mahkum kalırsınız. Ayrıca toplumumuzda namus kavramının ne kadar önemli olduğunu bilmeliydiniz. Siz doğruyu bildiğiniz halde, hep görmezlikten gelmişsiniz. Şimdi çevrenizin güvenini kazanmanız için çok uzun bir zamana ihtiyacınız var. Hiç vakit kaybetmeden, kızınızla birlikte bir psikolojik destek alın. Bunun faydasını göreceksiniz. Bulunduğunuz yerden uzaklaşın ve başka bir yerde hayata yeniden başlayın. Ama, aynı hataları yeniden tekrarlamamak şartıyla. Yaşadıklarınıza gerçekten pişmansanız, doğru ve huzurlu bir hayat için çabalamaya başlayın! Kızınıza sıkı sıkı sarılıp, mutlu olmaya çalışın. Çünkü onun size çok ihtiyacı var. Sevgiler...