"Merhabalar ben Nilgün. Evli ve bir çocuk annesiyim. Çalıştığım için çocuğuma kayınvalidem bakıyor. Bu yüzden evde çok büyük huzursuzluklar yaşanıyor. Ne eşimle ne de kaynanamla geçinebiliyorum. Kaynanam hastalandı ve çocuğuma bakamıyor. Maddi sorunumuz yok ama ben evde çocuk bakıp, ev kadını olmak istemiyorum. Eşim sürekli işten ayrılmam için baskı yapıyor. Güzel bir mesleğim var ve bırakmak istemiyorum. Sırf bu inat yüzünden evliliğim bitmek üzere. Yaptığım kötü bir şey değil. Neden kimse beni anlamak istemiyor? Lütfen yardım edin."
Rumuz : Nilgün
Sevgili Nilgün, evliliğinin bu duruma gelmesine çok üzüldüm ama bir yerde haksızsın. Sen bu işi inat durumuna getirmişsin. Bence farkında olmadan insanları kırıyorsun. İşini bırakmak istememene saygı gösteriyorum. Ama evde bakacağın çocuk, kendi çocuğun... Bunun için kendini kötü hissedeceksen zaten sorun var demektir. Mesela, bir müddet bu duruma "evet" diyebilmelisin. Kazanacaklarınla, kaybedeceklerini bir tart. Ondan sonra karar ver. Ama şunu da unutma, annelik sadece dünyaya çocuk getirmekle olmuyor. Özveri ve fedakarlık şart. Bunun için kayınvalidene de bence çok şey boçlusun. Herşey gönlünce olsun...