Koku alma bozukluklarıyla ilgili 200'den fazla hastalık tanımlanmıştır. Hastalara tanı koymada öykü, fizik muayene, kimyasal uyarı testleri ve görüntüleme yöntemleri kullanılmaktadır. Koku kaybının en yaygın sebebi burun ve sinüs hastalıklarıdır (yüzde 23). Bunu yüzde 19'luk oranla üst solunum yolu enfeksiyonları ve yüzde 15'le kafa travmaları takip eder.

*Anatomik ve tıkayıcı nedenler: Burundan yeterli hava akımı olmadığında, koku alma yeteneği büyük ölçüde kaybolur. Ödemli mukoza, polipler, tümörler ya da büyük kemik eğrilikleri koku alma sahasına olan hava akımını engeller.

* Enfeksiyon: Üst solunum yolu enfeksiyonu sırasında birçok insan burun tıkanıklığı ve koku almada azalmadan yakınır.

*Travma: Büyük ya da küçük kafa travması geçirmiş erişkinlerin yaklaşık yüzde 5 ila yüzde 10'unda koku alma kaybı meydana gelmektedir. Kaybın derecesi genellikle kafa travmasının şiddetine bağlı olsa da küçük kafa travmalarında bile total kayıp meydana gelebilmektedir. Kaybın derecesi travmanın bölgesine de bağlıdır. Travmatik kayıpların 1/3'ü iyileşmektedir. Ancak travma sonrası bilinç kaybı 24 saati geçmişse olguların yüzde 90'ında kalıcı kayıp gelişmektedir. Yüzde 75 olguda iyileşme ilk 3 ayda görülür.

* Yaş: Yaşamın 60'lı yıllarında erkeklerde kadınlara oranla daha hızlı olmak üzere koku tanımlama yeteneğinde kayıp başlamaktadır. Bunamayla ilişkili olan Parkinson ve Alzheimer hastalığında koku alma yeteneğinde erken azalma meydana gelir.

*Ayrıca psikiyatrik hastalarda genellikle kokuyu ters algılama veya olmayan kokuyu algılama görülmektedir. Şizofreni, depresyon, histeri gibi bazı hastalıklarda koku alma bozukluklarına rastlanabilir.