"Jale Hanım, ben de 36 yaşında çok çileler çekmiş bir kadınım. Babam bakıma muhtaç bir hasta. Annemi kaybettikten sonra babama ben bakmak zorunda kaldım. 3 çocuğum var ve hepsi okuyor. Ama kocamla babam yüzünden birbirinize giriyoruz. Çok yıpranıyorum, sinirlerim çok bozuldu. Kocam babama bakmamı istemiyor. Diğer kardeşlerim de bakmıyor. Onu bu halde bırakamam. Kocam beni niye anlamıyor? Ben sanki yaşadıklarımdan çok mu memnunum! Lütfen bir öneride bulunun. Kocamla, babamın arasında kaldım."
Rumuz: C.Ş.

Sevgili okurum, her şeyden önce takdire değer bir kişiliğiniz olduğunu belirtmek isterim. Kocanızın burada haklı olduğu söylenemez. Size destek olması ve zorlukları birlikte göğüslemeniz gerekirken böyle davranması gerçekten çok üzücü. Oysa bu durumdakinin kendisinin de olabileceğini düşünerek hareket etmesi gerekir. Ama bu saatten sonra eşinizin sizi anlamasını beklemeyin. Şimdilik eşinizin söylediklerine kulak asmadan evlatlık ve insanlık görevinizi yerine getirin. Zamanla belki o da doğruyu görüp size hak verecektir. Babanıza acil şifalar dilerim.