"Jale Hanım, yazılarınızı sürekli okuyorum. Benim sorunum bu zamana kadar hiç kız arkadaşımın olmaması. Nerede el ele tutuşan bir sevgili görsem isyan ediyorum. Kurduğum kısa beraberliklerimde benimle para için çıktıklarını anladım. Tek isteğim, beni ben oldum için sevecek bir hayat arkadaşı... Kızlardan çok korkuyorum ve onlara güvenmiyorum. Asıl sorun şu: Manevi babam diyebileceğim bir ağabeyim var. O bana 37 yaşlarında bir bayan bulmuş. Acaba onunla mutlu olabilir miyim? Eğer o da beni severse her şeyimi vermeye razıyım. Kendisiyle şimdilik iyi anlaşıyoruz. 'Evlenmeye karar verirsem çevrem ne der?' diye düşünüyorum. Kendisiyle evlenmek için ısrarcı olmalı mıyım? Bana ne yapmamı tavsiye edersiniz."
Rumuz: D.V.

Sevgili okurum, hemen evlenmeye odaklanman yanlış. İyi anlaşıyorsanız, zaten bu ilişkiyi evlilikle noktalarsınız. Anladığım kadarıyla çevrenden çok etkilenen bir kişiliğin var. Ne istediğini senden başkası bilemez ve herkes kendi hayatından sorumludur. Bu yüzden mutluluğu yakaladığın an bırakma! Ve 'Kim ne der?' diye de düşünüp onlara fırsat verme. Çünkü, tüm güzellikleri yaşamak senin de hakkın. Mutluluklar...