Merhaba Jale Abla, ben 24 yaşındayım. Büyük sıkıntılar içindeyim. Etrafımda hiç dostum yok. Arkadaşlarım beni yalnız bıraktılar. Benden yararlandılar. Kendimi çok yalnız hissediyor ve bunalıyorum. Psikolojim bozuldu. Her gün evde oturup, ağlıyorum. Şu anda bir şirkette sekreterlik yapıyorum. Ortamım güzel ama burada da üstüme geliyorlar. İnanılmaz bir boşluktayım. Dertlerimi kimseye açamıyorum. Ailem de bu durumuma çok üzülüyor. Sizden gelecek yanıtları ve öğütleri bekliyorum... Teşekkürler.
Rumuz: Yalnız

Sevgili kardeşim, seni anlıyorum. Sanırım sinirlerini bir hayli bozmuşlar. Anladığım kadarıyla çok iyi niyetli ve "hayır" diyemeyen bir insansın ve bu çevren tarafından çok iyi kullanılmış. Bana sorarsan, çevreni değil kendini biraz değiştirmeye çalış. Kendin için bazen biraz da bencil ol. Bir de bunu dene. Bundan sonra kimsenin seni üzmesine izin verme. Şimdi oturup, ağlayacağına kendini düşün ve hayatın güzelliklerinden sen de keyif almaya bak. Bol şans.