* Babanızla ilişkileriniz nasıl?
Babam kolay olduğu kadar zor, zor olduğu kadar da kolay bir insan. Karadeniz müziği yapmamı istiyordu. Tamam babamsın ama ben bu değilim ki. Babası türkücü diye, oğlu da olacak diye bir şey yok. Babam belli döneme kadar Sakarya'da çobanlık yapıyormuş. Ben İstanbul'da doğup büyüdüm bambaşka şeylerlerle. "Baba benim kültürüm bu" dedim, bunun tartışmasını yaşadık. Sonra şarkı çalınınca kuzenim Okan ve Yusuf amcamla stüdyoya girdik, babamın haberi yok. Şarkıları bitirdim gittik. "Baba dinle bakalım beğenecek misin?" dedim. Onun şaşkın bir hali vadır, "Sen mi mi okudun bunu? Aferin" dedi. O aferin öyle bir şey ki söylemeseydi her şeyi silebilirdi. Babam hayatta torpil geçmez.

* Babanızla birlikte nasıl zaman geçirisiniz?
Karadenizli olduğu için değişik kuralları var. Sigara içiyorsan yanında içemezsin, bacak bacak üstüne atamazsın. Babamlar babalarının yanında çocuklarını sevemezmiş. Bu kültürden geldikleri için bir mesafe vardı. Ama son 1 yıldır aramız çok sıcak. Birlikte daha çok geziyoruz, yemek yiyoruz, bara gidiyoruz.

* Babanız nasıl bir insan?
abam çok güzel bir insan. olaylara farklı bakışı var. Bir şey sorarsanız ne cevap vereceği belli olamz. Ame orada ya da yaptığı esprilerin altında başka bir anlam vardır.

* Babanızın "Uzaylıyım" demesi için ne düşünüyorsunuz?
Valla ben dünyalıyım. Bunlar espri tabii ki. Babam o sıralar yakın dostarından zararlar görmüştü, bir de Bosna Savaşı vardı. Babam da "Dünya buysa ben de uzaylıyım" dedi. Burada çok güzel mesaj var aslında. Ama olay başka boyuta çekildi, o da daha çok üstüne gitti. O dönem çok zordu, buluğ çağındaydım. Birisi "Uzaylı" dediğinde küfür ediyormuş gibi geliyordu. Okula gitmediğim, ağladığım günler oldu. Gül güzledir ama dikeni vardır. Her şey dışarıdan görüldüğü gibi değil.