Cihangir'de meydan dayağı
O günden başlayarak müthiş bir istihbarat çalışması yapıyoruz. Polis muhabirliğinden magazine geçtiğim için yer yurt bulmam biraz daha kolay oluyor. CihangirAkyolYokuşu'nda oturan Kadirİnanır'ın evinin çevresinden 2-3 mektep çocuğunu gazoz-kola rüşvetiyle bağlıyorum. Derken beklenen gün geliyor. Bizim casuslar dergiyi arıyor ve nöbetteki MehmetAliCanbek'e sızdırıyorlar bilgiyi: "NeclaKadir'inevinde."
MAKİNELİTÜFEK Toplanıp jet hızıyla varıyoruz muhite. Her birirmiz bir köşeyi tutuyoruz. Sabaha kadar bekle Allah ki çıksınlar. Ama olmuyor. O soğuk geceyi biz titreyerek sokakta, onlar da sıcacık evde geçiriyorlar. Sabah kahvaltı vakitleri geliyor sonunda. Ve aniden Necla Nazır beliriyor kapıda. Hepimiz birden oraya doğru atağa kalkıyoruz. Kadirİnanır'ın da 3-5 saniye farkla dışarı çıkmasının ardından, makineli tüfek gibi kullanıyoruz deklanşörlerimizi. Kadir Ağabey o zaman çok daha genç, çok daha asabi. Öyle bir nara atıyor ki alt taraftaki kahve dışarı boşalıyor. Bakıyorlar ki KadirAbi'lerine yamuk yapan 3-4 kişi var. Hepsi birden üzerimize koşmaya başlıyor. SedatAğabey sporcu, ben de folklorcuyum. Bize yetişmeleri mümkün olmuyor. Lakin zavallı MehmetAli, 8-10 kişiden sıkı bir meydan dayağı yiyor oracıkta. "Hayranıyım,bendeFatsalı'yım. Kadir Abi'mi görmeye geldim" yalanlarıyla canını zor kurtarıyor.
NERESİŞOKBUNUN? O hafta kapaktan başlayıp 8 tam sayfaya yayılıyor resimler ve hikaye. Dergi yok satıyor. O dönemin büyük aşkı böylece belgelenmiş ve kamuoyuna duyurulmuş oluyor. 2-3günsonraKadirİnanır ansızın dergiye geliyor. Kavga çıkacak sanıyoruz ama o son derece olgun bir şekilde öpüp tebrik ediyor bizi. 32 yıl sonra bu efsane aşk "Şokiddia" diye manşetlerden verilince insan çok şaşırıyor.