Sevinçten uçuyordum "Yine tatlı bir heyecanla sarsıldım. Hemen aklıma bir önceki davet geldi. Neler yapsam, neler etsem diye düşünmeye başladım. Önce Taksim'de berber Vili'ye koştum. Biraz uzamış olan saçlarımı günün modasına uygun kestirip maşa ile ondüle yaptırdım. Bir yandan sevinçten uçuyordum. Kolay mı, aşağı yukarı bir yıl içinde Büyük Ata'nın huzuruna ikinci defa çıkacaktım. Henüz 19 yaşındaydım ve demek ki beğenilmiştim. O akşam durumu Ali Bey'e ve anneme anlattım. Ali Bey şaşırdı, "Hayırdır inşallah! Gelebilmem zordur. Lütfen valide hanımla gidin" dedi.
Vapur ve balo Ertesi sabah annem ve saz arkadaşlarımla vapura bindik. Vapurda kuytu bir köşeye çekilip, "bu defa daha hazırlıklı gidelim, mahcup olmayalım", diye düşündük ve saz arkadaşlarımla birlikte beraber güzel bir program yaptık. Yanıma iki elbise almıştım. Biri balo için eteği fırfırlı ve yakası payetli siyahtı. Diğeri daha sade, yine bordo renkli, uzun etekli bir elbiseydi. Bursa'ya varmıştık. Çelik Palas'a gittik. Odalarımızı gösterip iki üç gün misafir edileceğimizi söylediler.
Celal Bayar'ın yanına Akşam olunca hazırlandım. Bordo renkli elbisemi giydim. Berber saçlarımı Atatürk'ün istediği gibi taradı. Kapı çalındı ve gelen görevli, Yaver Bey'in bizi alt salonda beklediğini söyledi. Yaver Bey bizi aldı, yemek salonuna götürdü. Saz kapının yanında oturuyordu. Ben sazın yanına gitmek istediğimde Yaver Bey, "Müzeyyen Hanım lütfen beni takip ediniz" dedi ve beni alıp U şeklinde düzenlenmiş masaya götürüp Celal Bayar'ın yanında yer gösterdi. Celal Amcam, beni tebessüm ederek sevgi ile karşıladı ve hatta cesaret vermek ister gibi hafifçe omzuma dokundu. Sağ yanımdaki sandalye boştu.
"Nasılsın kızım?" Bir süre sonra etrafta bir kıpırdanma oldu. Atatürk geliyordu. Herkes ayağa kalktı ve onu saygı ile selamladı. O eliyle işaret ederek herkesi oturttu ve masaya doğru gelip yanımdaki boş sandalyeye oturdu. Yine çok heyecanlanmıştım. Acaba saçlarımı ve kıyafetimi beğenecek miydi? Şöyle bir dönüp bana baktı. O an, yüreğim ağzıma geldi. Yüzündeki memnuniyet ifadesinden beğendiğini anlayınca üzerimden sanki büyük bir yük kalktı. "Nasılsın kızım?" diye sorunca "Teşekkür ederim efendim" dedim. Defterimi tekrar aldı. Sayfalarını çevirirken tekrar bana döndü "Güzel okuyorsun. Onun için bu gece seni doya doya dinleyeceğim" dedi. Atatürk Dolmabahçe'deki konser sırasında alıp baktığı defterimde bazı şarkılara işaret koymuştu. Bunları da dikkate alarak vapurda hazırladığımız programı uygulamaya başladık: Saz, peşrevi bitirince ve ben Bimen Şen'in (1873-1943) (ağır aksak) 'Firkâtin aldı bütün neşve-i tâbım bu gece' hicaz şarkısı ile başladım. Hicaz türküler okudum. Aradan en az iki saat geçmişti. Kısa bir ara verildi. Kendi aralarında konuşurlarken ve içkilerini yudumlarlarken sustuk. İşaret gelince Giriftzen Asım Bey'in (1852-1929) Uşşak şarkısı 'Cânâ rakibi handân edersin' şarkısı ile başladım.
O da okudu Şarkı bitince eliyle bana işaret etti. Anlamıştım. Şarkıyı bir daha söyledim. Bitince tekrar işaret etti. Üçüncü defa okumaya başlayınca bayağı yüksek sesle bana refakat etmeye başladı. Rumeli türküleri ile gece sona erdi. Müthiş keyifli bir akşamdı. Ertesi akşam Merinos'un açılışı nedeniyle balo vardır. Balo belediyenin salonunda yapılır.
Ege Vapuru O gece harika bitti. Ertesi gün odamıza bir yetkili geldi, yarım saat içinde hareket edip Mudanya'ya gideceğimizi ve orada Ege Vapuru'na bineceğimizi söyledi. Ege Vapuru'na ilk defa biniyordum. Çok güzel bir gemi idi. Yorgo Baconos, "Gel bu akşam yine değişik bir program hazırlayalım. Belki Mustafa Kemal Paşa'ya da sürpriz olur. Doğrudan hüseyni ile girelim. Önce ben bir taksim yapayım, sonra sen devam et ve peşine türküler okumaya başla" dedi. Saat 19.30'da bir beyefendi gelip, "Yemek hazır. Atam sizi bekliyor" dedi. Salona girdik. Bana yanıbaşında yer ayrılmıştı. Hemen oturdum. Yemekler yendi. Söz, sohbet derken sıra, her zaman olduğu gibi şarkılara geldi.
Rumeli türküleri Sonra ara verildi. Çok uzun bir gece olacağı belli idi. Akşam üzeri dinlenen Atatürk'ün çok keyifli olduğunu görüyordum. Aradan sonra Selahaddin Pınar'ın tanburunu alıp hisarbuselik makamındaki 'Beni de alın ne olur koynunuza hatıralar / Dolanıp kalayım bir an boynunuza hatıralar' şarkısını okudu. İkinci bölümde, hazırladığımız hüseyni eserlerini okuduk. Gece ilerleyince şarkıları yine Rumeli türküleri takip etti. Gün ışımıştı. Atatürk, "İstanbul'a gidiyoruz" diyerek sofradan kalktı ve böylece program bitmiş oldu. Kalkacak halim yoktu O sırada gemi hareket etti. Sabah saat 09.00'da rıhtıma yanaştı. Yine çok güzel bir gün başlamıştı. Gemiden çıkarken yaverlerden biri yine bana bir zarf uzattı. İçinde 700 lira vardı. Ali, Ergun'la birlikte kayınvalidemde kalıyordu. Doğruca oraya gittim. Çocukla eve gelince o güne kadar olmadık bir münakaşa çıktı aramızda. Her şeyin sona yaklaştığı belliydi. Atatürk'ten, ondan sonra iki davet daha geldi. Büyük bir aksilik ikisinde de şarkı söyleyemeyecek kadar hasta ve yatakta idim. Kalkacak halim yoktu. Açık yüreklikle ifade edeyim ki, esas beni hasta eden kocamın gösterdiği tepki idi.
Tek fotoğraf Bu dönemden kalma tek resim, Ege Vapuru'nun güvertesinde çekilmiştir. Daha sonrasını Senar'dan dinleyelim: "1938'in Haziran ayının son günlerinde, bir gün Nubar Tekyay tekrar geldi. "Savarona yatından çağrıldık. Hemen yola çıkmamız lazım" dedi. Atatürk'ün rahatsız olduğu söyleniyordu. Savarona yatı yeni alınmıştı. Doğrusu hem Ata'yı ve hem de çok methedilen yatı merak ediyordum. Bu sefer üzerime, yaz olmasına rağmen lacivert bir elbise giydim. Saçlarım zaten uzun değildi, müsterihtim. Nubar Bey'le yola çıktık; öğle saatinde Kanlıca Koyu'ndaki yata vardık. Atatürk, doktoru ile masada idi. Faruk Kaptan da vardı. Yedi sekiz ay önce gördüğüm Atatürk süzülmüştü. Masaya oturmamızı işaret etti. "Yemek yediniz mi?" diye sordu. Çok heyecanlanmıştım. Bu son karşılaşmamızda sofrada içki yoktu ve Atatürk'ün sigara içmediğini hatırlıyorum. Saat 13.00'te şarkı söylemeye başladım, iki saat sürdü. Defterim önünde idi. O istediği şarkıları söylüyor, biz okuyorduk. Ancak o gün benden istediği 'Cânâ rakibi handân edersin' hariç, şarkılardan birini çok iyi hatırlıyorum. Selahattin Pınar'ın hüzzam şarkısı idi: Aşkınla Senar, Nihat Odabaşı'na poz vermişti.sürünsem yine aşkınla delirsem / Bilmem ki ne yapsam da senin kalbine girsem / Bir gölge gibi ruhunun altında belirsem / Bilmem ki ne yapsam da senin kalbine girsem.
Son görüş Selahattin Pınar bana, 1936'nın Ağustos ayı başlarında o sırada Florya Köşkü'nde bulunan Atatürk'e çok yeni bir bestesi olan bu şarkıyı okuduğunu ve Atatürk'ün de çok beğendiğini anlatmıştı. Saat 15.00'te istirahata çekilmek mecburiyetinde idi. O nedenle veda edip ayrıldık ve yine bir motor bizi karşı sahile bıraktı. Bu benim Atatürk'ü son görüşüm oldu."
Servisi 
