Hoş geldin ya şehr-i Antalya...
 Turizm kafayı taktığım konuların başında. Radyo ve televizyon programlarımda, yazılarımda, 1000 kez işlesem bıkmayacağım ve bitmeyecek bir konu. Çok yazık oluyor eldeki potansiyel mum gibi erirken, resmi dairelerin ve turizm ile ilgili insanların, sadece seyirci kalmasına. Daha çok Resmi Kurumlar bu konuda çok ihmalkar. Turizm altyapısı, uzman Bakanlık kadrosu ile yönlendirilmeli ve doğrular yapılmalı. Titizlikle, ele alınması gereken bi'konu, saldım koylara Mevlam kayıra şeklinde...
Haftasonu için Antalya'ya gittim. İmkanınız varsa, sezonun son turlarını asla ama asla kaçırmayın derim. Deniz, hava, kum, güneş, ortam muhteşem. Fiyatlar ve hizmet gayet hoş. Gece şehre indiğimden, sabah günü yaşamaya başladığımdan (fikren de bunları yaşamaya çok hazırdım) ilk izlenimlerim bunlar oldu.
Sofraya aç oturduğunuzda, her şey lezzetli gelir, tıka basa yersin, sonrasında da; "Aslında çorba tuzluydu, etin baharatı fazla kaçmış, sebzelerin 10 dakikaya daha ihtiyacı varmış" eleştirleri başlar. Bende de biraz bu psikoloji vardı sanırım ama, mesleki kaşıntıyla beraber, ağrazları bir bir tespit etmeye başladım. Şunu çok iyi anladım ki, sezon bitti şimdi n'apıcaz korkusu personeli çok kötü etkilemiş ve bıyığı kesilmiş kedi gibi, sağasola şuursuz hareketler sergiliyorlar. O kadar keyifli bir ortam var ki, hiç bi'şey moral bozamaz, fazla gelemez derken, akşam oldu hüzünlendim ben yine, konu yine aynı; turizm bazlı çarpıklıklar...
Saat 22:00 suları, 29.eylül.2007 Antalya Kaleiçi'ndeyim. Her yer karanlık. Alıştığımız ışılışıl görüntüler yok. Rock, pop, disko vs. vs. tüm müziklerim birbirine karışması, karıştığı tarihlerde gürültü kirliliği gibi algılanırken, yokluğu ne kadar berbatmış. O karmaşa eşittir adrenalinmiş, mutlulukmuş, tatminmiş meğerse. Kimse yok! Ses yok! Işık yok! Gerekçeyi soruyorum; "Sadece TC topraklarında değil, ünü dünyaya yayılmış Antalya Geceleri neden suskun" Cevap her kesimden ortak geldi; "RAMAZAN..."
Yahu tamam, Ramazan 11 Ayın Sultanı, bizim için çok önemli bir ay anladık ama, burası da, dünya vatandaşlarının altında toplandığı şemsiye, Antalya! yani. Binlerce kişinin iftar sofrası, sahur sofrası bu sektörden kazanılan parayla bereketleniyor, nasıl olur? Şeklinde yaldızlı düşünceler içine girip, dağları delen ve her gördüğü ağacı Şirin zanneden Ferhat tadındayım ki, Türk Filimlerindeki en acıklı sahneyi nefrete dönüştüren ve kamuoyunda Erol Taş gülüşü olarak bilinen bir kahkaha sesiyle gelen bilir kişi açıklaması ile kendime geldim; "Zaten buraya turist gelmiyor ki abi, turist tesislerden genelde çıkmaz, burayı Kaleiçi'ni şenlendirenler zaten buralılar!"
O zamana kadar, Antalya Merkezi turistten geçilmez, onlar da bizim müziklerimizi, yemeklerimizi çok seviyorlar ve ortamı bizle beraber hareketlendiriyorlar ve pastadan dilimlerini alıyorlar falan diye aklıma yerleşen ve memnun eden düşüncelerin hikaye olduğunu anlamanın üzüntüsünü duydum. Kültür kaynaşması yok demek ki, turist sadece eşsiz koylara geliyor, tesise yerleşiyor, orada gıda işini çözüyor, günü doluca da gidiyor...
Her ayrılık hüzünlü ama bu gerçekten çook üzdü beni...
Antalya Kaleiçi de, içimde bir buruklukla kaldı. Dünyaya adını yazdırmış bu Kent; doğasını, deniz ürünlerinin, nefis mezelerle harmanlandığı restaurantlarını, her tür müziğin katılımıyla, doruğa çıkan eğlencesini, yabancı misafirlerle entegre edemedikten sonra ne anladık bu işten demesi, bunu yazması çok kolay da, yarattığı şoktan çıkmak bu kadar basit olmayacak...
Yanlış neredeyse, devlet, millet, medya ya da tıkanan nokta her neyse hemen tespit etmeli ve üstüne gitmeliyiz...
|
Servisi 
