Fark
Kime sorsanız kendisinin farklı olduğunu söyler. Bu konuda herkes haklıdır da, nedense herkes başkaları gibi bir hayat tarzını sürdürmekte ısrar eder. Çocukluk yıllarında başlar benzerlikler. Sorular da basmakalıptır, cevaplar da... Sanki her çocuk anasının karnından doktor olma hevesiyle doğmuştur. O çocuklar büyürler... Doktorluk zor gelir, hedef küçültüp bir üniversiteyi bitirmenin de doğru olduğu fikrinde birleşirler. Kimileri elinde diplomayla, kimileri boynu büyük lise mezunluğuyla bu kez iyi para kazanılacak işlerin peşine düşerler... Ardından evlilik, çocuk sahibi olma, ev alma, araba alma, emeklilik günlerini hesaplama, torunlarına bakma... Bu arada hayaller hep ertelenir, bir hayat düzeni kurmak daima öncelikli gelir. Tabii bir taraftan toplumun geneliyle aynı yolda gidilmek istenirken bir taraftan da diğerlerinden daha iyi olman gereklidir. En güzeli, en çok kazananı, en zekisi, en yeteneklisi, en kendinden vazgeçeni! Halbukiişinzorufarklıolmakdeğil,herkesleaynıolmaktır. Milyarlarca insanın yaşadığı dünyada kimsenin yüzünün, kolunun, bacağının bir başkasıyla aynı olmaması sizce bir işaret değil midir? Çevrenizde o kadar kişi varken hiçbirisinin sizinle bire bir aynı fikre, ruha ya da görüşe sahip olmaması farklılığın mı, aynılığın mı göstergesidir? Ama insanların çoğu, ailelerinin ve çevrelerinin baskısıyla ne yazık ki kendileri olamadan bu hayata veda etmiştir. Belkiparakazanmışlardıramabirhayatkaybetmişlerdir. Önceleriertelenen,birsüreliğinezamanabırakılanhayalleri,birsüresonra"Artıkçokgeç,busaattensonrabenistediğimkişiolamam"denilerekçöpegitmiştir. Bu konuda en büyük handikap da, doğru söylediğini zannettiğiniz, güvendiğiniz kişilerin aslında sizin için en büyük yalanları sıralamasıdır. Ailesinin sözünü dinleyip evlendiği için, puanı yüksek diye istemediği üniversitede okuduğu için, sırf terfi etmek uğruna sevmediği bir bölümde çalıştığı için bin pişman olan insanların sayısı sandığınızdan da fazladır. Ama 'Başkası olma kendin ol" sözü çoğunluk için bir nakarat olarak kalmıştır. İnsanlar kendi içlerinde var olan insanı zamanla öldürmüşlerdir... Belki tenkit edilmekten, belki hiçbir şey olamamaktan korkmuşlardır. Ama gün gelip de gerçekten bazı şeyler için çok geç olduğunda, "Beni anlamadı" diye diye sıkıcı bir ihtiyarlıktan başka ellerinde hiçbir şeyleri kalmamıştır. Yanibuhayattadoğruyuyapmakdemek,başkainsanlargibiolmakdemekdeğildir. İçdünyanızıdinleyip,hissettiğinizşekildeyaşamamışsanızşayet,dünyanınenzenginiyadaenünlüsüolun,kendinizeenbüyükihanetiyapmışsınızdır. Unutmayındoğasizifarklıyaratmıştır,farkınızdadamutlakabirgüzellikvardır... Yeter ki bu güzelliği ortaya çıkartın, taklit etmekten kaçının. Yadaaslındahiçistemediğinizbirhayatıyaşarken"Nedenmutsuzum"diyedüşünüpdurmayın...