Tinerci çocuklar Maalesef ülkemizde korunmaya muhtaç olan çocukların sadece yüzde onbeşine bakım verilebilmektedir. Geriye kalanın önemli bir oranı sokaktadır. Sokak çocukları özellikle büyük kentlerde ciddi bir sorundur. Henüz ülkemizde bu sorunla ilgili bir politika oluşturulmamıştır. Sadece sokak çocuklarının kullandığı maddeler önemsenmiş, bu çocukların bağımlı olduğu düşünülerek, popülist politikalar ile garip uçucu madde tedavi merkezleri kurulmuştur. Bu merkezlere kabul edilen az sayıda çocuk kısa bir süre uygulanan tedavi sonrası yine sokağa bırakılmıştır. Sokaktaki çocuktan tiner ya da yapıştırıcıdan uzak kalması beklenmektedir. Oysa sokak zordur, soğuktur, serttir, ilişkiler yıpratıcı ve taciz edicidir. Her an tehlike vardır. Ölüm kol gezer. Tüm gelişmiş ülkeler bunu önemli ölçüde halletmiş durumda ama nedense biz böyle konulara yönelmek yerine polis sayısını yetersiz görüyoruz, hukuğu suçluyoruz, bireysel bir takım uğraşlar ile minik minik evler oluşturup 10-15 çocuğu sokaktan korumaya çalışıyoruz. Bu sorunun çözümü tek! O da "theraupatic community" olarak adlandırılan, şehirlerin merkezinden uzakta oluşturulan büyük köyler kurmak. Buralarda çocukların bir disiplin içinde kendi aralarında oluşturacakları hiyerarşi ile yaşamaları, meslek edinmeleri, para kazanmaları, eğlenmeleri, büyümeleri, o köyden bir ya da iki sene sonra ayrılıp daha modern diğer köye gitmeleri sağlanmalı, bunu yaparken bu köylere genel müdür filan atamak yerine kıdemli çocuğu ağabey yapmak, eğitimi ise psikiyatr, psikolog, sosyal çalışmacı ve din adamına bırakmak gerekli. Bu köylerde oluşturulan tezgahlarda yapılan çantalar, halılar, elbiseler ve diğer ürünler satılmalı, kazanılan para çocukların olmalı, daha sonrada gençlerin olmalıdır. Sokak çocukları Avrupa yolundaki Türkiye'nin önemli sorunlarından biridir, evlat edinme ve edindirme kolaylaştırılmadan, aile planlaması öğretilemeden, tedavi köyleri kurulmadan bu sorunun çözülmesi olanaksızdır. Tedavi köyü oluşturmanın maliyeti, hastane kurmaktan çok daha ucuzdur yeter ki çocukları seven bir Türkiye olalım!
Servisi 
Maalesef ülkemizde korunmaya muhtaç olan çocukların sadece yüzde onbeşine bakım verilebilmektedir. Geriye kalanın önemli bir oranı sokaktadır. Sokak çocukları özellikle büyük kentlerde ciddi bir sorundur. Henüz ülkemizde bu sorunla ilgili bir politika oluşturulmamıştır. Sadece sokak çocuklarının kullandığı maddeler önemsenmiş, bu çocukların bağımlı olduğu düşünülerek, popülist politikalar ile garip uçucu madde tedavi merkezleri kurulmuştur. Bu merkezlere kabul edilen az sayıda çocuk kısa bir süre uygulanan tedavi sonrası yine sokağa bırakılmıştır. Sokaktaki çocuktan tiner ya da yapıştırıcıdan uzak kalması beklenmektedir. Oysa sokak zordur, soğuktur, serttir, ilişkiler yıpratıcı ve taciz edicidir. Her an tehlike vardır. Ölüm kol gezer. Tüm gelişmiş ülkeler bunu önemli ölçüde halletmiş durumda ama nedense biz böyle konulara yönelmek yerine polis sayısını yetersiz görüyoruz, hukuğu suçluyoruz, bireysel bir takım uğraşlar ile minik minik evler oluşturup 10-15 çocuğu sokaktan korumaya çalışıyoruz. Bu sorunun çözümü tek! O da "theraupatic community" olarak adlandırılan, şehirlerin merkezinden uzakta oluşturulan büyük köyler kurmak. Buralarda çocukların bir disiplin içinde kendi aralarında oluşturacakları hiyerarşi ile yaşamaları, meslek edinmeleri, para kazanmaları, eğlenmeleri, büyümeleri, o köyden bir ya da iki sene sonra ayrılıp daha modern diğer köye gitmeleri sağlanmalı, bunu yaparken bu köylere genel müdür filan atamak yerine kıdemli çocuğu ağabey yapmak, eğitimi ise psikiyatr, psikolog, sosyal çalışmacı ve din adamına bırakmak gerekli. Bu köylerde oluşturulan tezgahlarda yapılan çantalar, halılar, elbiseler ve diğer ürünler satılmalı, kazanılan para çocukların olmalı, daha sonrada gençlerin olmalıdır. Sokak çocukları Avrupa yolundaki Türkiye'nin önemli sorunlarından biridir, evlat edinme ve edindirme kolaylaştırılmadan, aile planlaması öğretilemeden, tedavi köyleri kurulmadan bu sorunun çözülmesi olanaksızdır. Tedavi köyü oluşturmanın maliyeti, hastane kurmaktan çok daha ucuzdur yeter ki çocukları seven bir Türkiye olalım!
