KutuBl og
Günler tahmin ettiğimin üstünde bir hızla akıp gidiyor. İnsan dış dünya ile bağını koparıp, kendi içsel sıkıntılarına kafa yormaya başladığında, yaşam hızı artıyor. Hızın yaşam kalitesiyle doğru orantılı olmadığı bir evrendeyiz. Kendimizi kaptırıp gittiğimiz düzene dışarıdan gelen her türlü katılım, kapıldığımız akıntının aniden kesilmesine sebep oluyor ve yeni doğan bir bebeğin ciğerlerine dolan oksijenin canını acıtması gibi, hayat acı verici bir şekilde insanın ciğerlerine doluveriyor. http://www.karalamadefteri.com/