Gökyüzüışıklarınıkapattığındahertarafıhüzünsarar. En kalabalık evlerin sessizliği, öldürücü bir çığlık olur, boğar geceyi. Ay bir dede şefkatinde göstermeye görsün kendini, yaraları sızlar bütün yalnızların. Kalabalık evlerin salonlarında ışıklar tek tek söner. Acıklışarkılarsızarküçükodalarınperdeboşluklarından. Acınası yalnızlar, cam kenarlarına yaklaşmaya cesaret edemez. Küçük odalarının kararmış duvarlarına tutunmuş halde, eski fotoğraflar çıkar önlerine. İsteseler de onları yerlerinden sökemezler. Şimdininyalnızları,efkınıeskigüzelgünlerihatırlarınagetirerekbilerler. Daha çok acıtsın diye ayrılıkları, birlikte oldukları zamanları hüzünlü bir şarkı gibi aralıksız terennüm ederler. Hiç eskitemezler acıları, hiç bitiremezler! Kabukbağlamazayrılıkları,unutulmaknedirbilmezçocuksuyalnızlıkları. Sadece ara sıra pişmanlık kaplar yüreklerini. Geri döndüremeyecekleri her şey sırasıyla geçer akıllarından. Yeni bir şarkı koyarlar o zaman cd'ye, pişmanlıklarınıbastırıp,yalnızlıklarıylabaşbaşakalabilmekiçin.
Servisi 
