Andropoz, menopoz ve teneşir
Aile olmak önemli. Aile içinde alınan roller sağlıklı bir neslin devamı ve toplumun uğrayacağı zararları azaltmada en küçük ama etkili kurumlardır. Böyle düşünürsek anne ve babanın önemini daha iyi anlarız. Öte yandan ülkemizde, özellikle büyük şehirlerde ne yazık ki; boşanmalar artmakta bu da üvey anne ve babaların sayısını çoğaltmakta. 10 yaşından önce ayrılıkla karşılaşan çocuklarda ciddi psikiyatrik problemler görüldüğü yadsınamaz bir bilimsel gerçek. Kadındaerkekdeeğerevliliğikötügidiyorsaboşanmahakkınasahiptir. Yaşam bir tanedir ve kimse kimseyi sevmediği, artık istemediği halde yanında tutamaz, tutmamalıdır. Pratiğimizde bu şekilde acı çeken birçok çift görmekteyiz. Ekonomik çıkarları, beraber olduğu insanın etiketi veya çocuğu uğruna, birbirlerini sevmedikleri halde beraber olan eşler var. Bu ailelerde tipik özellikler, sevmeyen eşin diğerini herkesin, hatta çocuğunun bile gözünde değersizleştirmesi, hakir görmesi; en acısı da onu evladına kötülemesidir. Bu durum, boşanmasalar ya da ayrılmasalar bile çocuğun kişilik gelişiminde ciddi yaralar açar. Sen, hem sevme hem ayrılma, hem de anneyi ya da babayı çocuğunun gözünde değersizleştir; evde ayrı yat, birlikte yemek yeme ama menfaatlerin uğruna boşama! Bunu çocuk altı yaşında bile hisseder ve anlar. Çocukiçinannevebabasıçokayrıdır. Annesi onun için her şeydir, şefkati, sevgisi hiçbir zaman bitmeyecektir. Ya baba? O evde sınırdır, varlığı hafif ve derinden çocuğun çekinmesini sağlar, baskın olarak evin geçimini sağlayan, yani üretendir. Anne daha çok kazanıyor olsa bile baba ezilmemelidir. Babanın varlığı devletin varlığı gibidir. Siz devleti değersizleştirirseniz o evde anarşi başlayacaktır. 'Devletana' diye bir terim işte bunun için yoktur. Erkek gücü, çalışkanlığı, ailesini maddimanevi koruyup kollamasıyla sevgisini gösterir. Anne küçümsendiğinde çocuk kız ise, model aldığı annesi gibi hep ezilecek ya da annesinden ve babasından nefret eden sevemeyen bir kadın olarak; baba küçümsendiğinde ise pısırık, güvensiz, korkak, risk alamayan bir erkek olarak hayata atılacaktır. Erkek de kadın da nihayetinde insandır, etten kemikten yapılmış varlıklardır. Evin içinde sevilmeden yaşadığını hissetmek bir insanın hissedeceği en büyük acıdır. Oysaherinsanısevebilecekbaşkabirileriherzamanvardır. Öte yandan çocukların da en son aradığı yeni bir anne ya da babadır. 50'li, 60'lı yaşlardaki ayrılıkların çoğunlukla bu nedenlerle olduğunu görmekteyiz. Kendine saygısını yitiren eş, diğer birisi tarafından beğenildiğini, saygı gördüğünü hissederse dağları yakmakta ve radikal değişiklerle gitmektedir. Buna sakın andropoz,menapozyadateneşir demeyelim.
