Ayrılık acısı
4 yıl sürmüştü, bittiğinde böyle hissedeceğimi hiç düşünmüyordum. Ondan başka hiçbir şey yok beynimde. İşte, evde, sokakta aklım hep onda. Oysailişkimiziçindeonuhiçdevazgeçilmezgörmüyordum,hattazamanzaman'ayrılsaknekadariyiolur'diyordum. Beni üzdüğü zamanlar ne kadar çoktu, beraberken hoşlandığım başka insanlar da oluyordu. Doktor, sevdiğim insanı bir görsen hiçbir şeye benzetemezsin, son derece çirkin! Ama ben onu istiyorum! Onsuz yapamayacağım, sabaha karşı üçte gözlerim bir anda açılıyor, içim yanıyor, iki göğsümün arası yanıyor, telefon açmak istiyorum, arada açıyorum da hemen kapatıyorum, ya birisi ile beraberse? Hiç de kıymetini bilemedim, onu çok üzdüm, birisinin ona dokunuyor ya da dokunacak olmasının düşüncesi bile beni kahrediyor." Bir ziyaretçimin anlattıkları bunlar... Birlikteliğin getirdiği kazanç kadar ayrılığın getirdiği disiplini de unutmamak gerekir. İnsanıterbiyeeden,adamedenkayıptır. Ayrılma nedenlerini öğrenmeye çalışmak ciddi bir narsizm, yani "ben kendimden o kadar eminim ki, mutlaka dışımda bir şeyler olmalı." Oysa neden? Hiç sebebi olmadığı halde karşımızdakinin sevgisi tükenmiş olamaz mı? Benikaybediyor,elbettebuacıyıyaşayacağım,amaonadaacıdeğilmi? Beni kaybetti. Acaba beni niye bıraktı, bunları bulup çıkarmam lazım, fakat onunla bitmek bilmeyen konuşmalar ile olmamalı bu. Saatlersürendramatik"neleroldubize"lerherikitarafıyapışyapışyorumlarasürüklemiyormu? Hele o "arkadaşkalmalıyız" sözlerinin tutulmamasıyla kırılan kalpler bir tarafı daha üzmüyor mu? Ayrılıklarda da sınırların beraberliklerde olduğu gibi korunmasında her iki tarafın gelecekleri açısından fayda var. Ayrılık her durumda insanoğluna acı vermiş, bunaltı yaratmıştır, bebek annesinin karnından ayrılırken, çocuk evden ayrılıp okula başlarken, genç kız gelin olarak evden ayrılırken hep hüzün yaşamış, ama arkası mutluluk ile sonlanmıştır. Birdiğerbakışlaayrılıkinsanıolgunlaştırmalıdır. Ayrılık sonrası yetersiz insan "güvensiz" olur, "şüpheci" olur . Önce kendimize güvenelim, bir ilişkiye "sana çok güveniyorum" ya da "bana güven" ile değil "kendime güveniyorum" ile başlayalım. Ayrılıkacısıinsaniçinağırbirtravma,birnevimatem. Hiç değer vermediğimiz bir eşyamız dahi kaybolduğunda bile üzülürüz. Birlikteliklerde kaçınılmaz oluşan alışkanlıklar vardır. İnsanlaralışkanlıklarınıdasever. Bundan daha doğal bir şey olamaz. Şu veya bu nedenle ardından gelen ayrılık bomba gibi iki insanın arasına düşer. Önce yaşanan inkardır, bunu kabullenemez nedenini sorar, oysa çoğunlukla bunun nedeni yoktur... Yarın kaldığımız yerden devamedeceğiz.
