Gidip köyden kız alsaydın! Şehirli kadın bir başkadır. Köy kadınına hiç benzemez. Tövbe, erkeklerle herhangi bir konuda tartıştıkları zaman, daha altta kaldıklarını görmedim. Yağ gibi hemen su üzerine çıkıyorlar. Her konuda mutlaka bir bildiği vardır şehirli kadının. Bilmedikleri şeyler hakkında bile, bir bildikleri vardır! O nedenle garibim 'şehirli saf erkeklere!' hep seslenirim: "Sakın ola ki birlikte olduğunuz kadınla asla tartışmayın" diye. Ama gelin görün ki bu lafı kime söylersin? Benim hem cinslerim, biraz 'cins!' oldukları için beni dinlemiyorlar. Ben onlara ne demişim: "Bir kadınla asla tartışma. Çünkü en son noktada kaybeden sen olursun." Daha geçen gün çiçeği burnunda nişanlı arkadaşım, bana geldi. Zaten kuyruğunu sıkıştıran gelir hep bana. Yüzünden düşen bin parça. "Ne var oğlum?" dememe kalmadan bülbül gibi başladı şakımaya. "Evdeki koltuğun rengi sorun oldu. Nişanlım illa tutturmuş bu koltuğu atalım. Nereye atıyoruz. Daha taksitlerini bitirmedim dememe kalmadan kızılca kıyamet koptu. Dünyayı başıma yıktı. Ben de sinirlendim. Ağzıma geleni saydım. Daha işin başında böyle yaparsan, mutsuz oluruz dedim. O da bana 'o zaman gidip köyden bir kızla evlenseydin' demez mi?" Arkadaşımın yüzüne baktım. "Allah senin yardımcın olsun!" dedim. Gerçekten de öyle sevgili okurlarım. Şehirli kadınlarda bu kendini beğenmişlik, erkek milletinin canına ot tıkıyor. 'Şuradan kalk; buraya otur' diyemiyorsun. "O zaman gidip köyden bir kız alsaydın" diye cevap veriyorlar. "Canım seni aldık hata mı ettik?" diye soramıyorsun. Benim anlamadığım nokta ise şu: "Köylü kızların ne gibi kusuru var?" Şehirli kadınlar, neyini beğenmiyor bu köylü kızlarının? Köylü kızından, şehirli erkeğe kadın olmaz mı? Bu köylü kızları ulu orta yerde dilsiz mi dolaşıyorlar? Vallahi bu şehirli kadınları anlamak mümkün değil. Bazen şehirli kadınları gözlemliyorum. Kendimden şüpheye düşüyorum. Gerçekten bu şehirli kadınların bir hüneri var da ben mi körüm? Köyde yaşayan bir kızdan ne farkları var. Daha çok dırdır ettikleri kesin de, o zaman geriye ne kalıyor? Yıllar önce yine aynı sıkıntıyı başka bir arkadaşım yaşamıştı. Nişanlısı olacak kadın kıskançlık krizine girmişti. Neymiş efendim, Eski bir kız arkadaşını gördüğünde neden selam vermiş. Bizim arkadaş da bunun üzerine sinirlenmiş. Ve demiş ki: "Senin daha önce birlikte olduğun erkeklere, ağzımı açıp bir şey söyledim mi hiç?" Kız, bizim arkadaşa basmış kalayı. "Ne demek istiyorsun sen?" diye kükremiş. "Madem eline erkek eli değmemiş birini arıyordun, gidip köyden bir kız alsaydın." O zamandan beri ben bu lafa takığım. Vallahi ne yalan söyleyeyim. Ben bu şehirli kadınların yaptıkları manevralara hayranım. O nedenle erkek hemcinslerime sesleniyorum. Sakın bir kadınla tartışmayın. Cevap çoktan hazır. "O zaman gidip köyden birini alsaydın!"
Şehirli kadın bir başkadır. Köy kadınına hiç benzemez. Tövbe, erkeklerle herhangi bir konuda tartıştıkları zaman, daha altta kaldıklarını görmedim. Yağ gibi hemen su üzerine çıkıyorlar. Her konuda mutlaka bir bildiği vardır şehirli kadının. Bilmedikleri şeyler hakkında bile, bir bildikleri vardır! O nedenle garibim 'şehirli saf erkeklere!' hep seslenirim: "Sakın ola ki birlikte olduğunuz kadınla asla tartışmayın" diye. Ama gelin görün ki bu lafı kime söylersin? Benim hem cinslerim, biraz 'cins!' oldukları için beni dinlemiyorlar. Ben onlara ne demişim: "Bir kadınla asla tartışma. Çünkü en son noktada kaybeden sen olursun." Daha geçen gün çiçeği burnunda nişanlı arkadaşım, bana geldi. Zaten kuyruğunu sıkıştıran gelir hep bana. Yüzünden düşen bin parça. "Ne var oğlum?" dememe kalmadan bülbül gibi başladı şakımaya. "Evdeki koltuğun rengi sorun oldu. Nişanlım illa tutturmuş bu koltuğu atalım. Nereye atıyoruz. Daha taksitlerini bitirmedim dememe kalmadan kızılca kıyamet koptu. Dünyayı başıma yıktı. Ben de sinirlendim. Ağzıma geleni saydım. Daha işin başında böyle yaparsan, mutsuz oluruz dedim. O da bana 'o zaman gidip köyden bir kızla evlenseydin' demez mi?" Arkadaşımın yüzüne baktım. "Allah senin yardımcın olsun!" dedim. Gerçekten de öyle sevgili okurlarım. Şehirli kadınlarda bu kendini beğenmişlik, erkek milletinin canına ot tıkıyor. 'Şuradan kalk; buraya otur' diyemiyorsun. "O zaman gidip köyden bir kız alsaydın" diye cevap veriyorlar. "Canım seni aldık hata mı ettik?" diye soramıyorsun. Benim anlamadığım nokta ise şu: "Köylü kızların ne gibi kusuru var?" Şehirli kadınlar, neyini beğenmiyor bu köylü kızlarının? Köylü kızından, şehirli erkeğe kadın olmaz mı? Bu köylü kızları ulu orta yerde dilsiz mi dolaşıyorlar? Vallahi bu şehirli kadınları anlamak mümkün değil. Bazen şehirli kadınları gözlemliyorum. Kendimden şüpheye düşüyorum. Gerçekten bu şehirli kadınların bir hüneri var da ben mi körüm? Köyde yaşayan bir kızdan ne farkları var. Daha çok dırdır ettikleri kesin de, o zaman geriye ne kalıyor? Yıllar önce yine aynı sıkıntıyı başka bir arkadaşım yaşamıştı. Nişanlısı olacak kadın kıskançlık krizine girmişti. Neymiş efendim, Eski bir kız arkadaşını gördüğünde neden selam vermiş. Bizim arkadaş da bunun üzerine sinirlenmiş. Ve demiş ki: "Senin daha önce birlikte olduğun erkeklere, ağzımı açıp bir şey söyledim mi hiç?" Kız, bizim arkadaşa basmış kalayı. "Ne demek istiyorsun sen?" diye kükremiş. "Madem eline erkek eli değmemiş birini arıyordun, gidip köyden bir kız alsaydın." O zamandan beri ben bu lafa takığım. Vallahi ne yalan söyleyeyim. Ben bu şehirli kadınların yaptıkları manevralara hayranım. O nedenle erkek hemcinslerime sesleniyorum. Sakın bir kadınla tartışmayın. Cevap çoktan hazır. "O zaman gidip köyden birini alsaydın!"
