Ashaptan birinin durumu çok bozulmuştu. Karısı "Resulullah'ın (s.a.v.) yanına varıp bir şey istesen" dedi. O adam Hz. Peygamber'in yanına gitti. Hz. Resulullah, onu görür görmez şöyle buyurdu: "Kim bizden bir şey isterse veririz, kim de ihtiyaçsız olmaya çalışırsa, Allah onu ihtiyaçsız kılar." Adamcağız bu sözün kendisine söylendiğini anladı ve evine döndü. Ama ihtiyaç onu zorladı ve ikinci kez Hz. Resulullah'ın (s.a.v.) huzuruna vardı. Yine aynı şeyi buyurduğunu gördü ve bu olay 3 defa tekrarlandı. Bunun üzerine bir balta emanet alıp çöle çıktı, odun toplayıp sattı ve arpa aldı. Arpayı ekmek yaparak ailesiyle birlikte yedi. Yılmadan işine devam etti; ilk önce balta, sonra 2 genç deve ve 1 köle aldı. Daha sonra Hz. Resulullah'ın (s.a.v.) yanına giderek durumu anlattı. Efendimiz, "Demedim mi kim, bizden bir şey isterse ona veririz, kim de ihtiyaçsız olmaya çalışırsa, Allah onu ihtiyaçsız kılar!" buyurdu.
