Büyük umutsuzluklara rağmen sabırla iyi haberleri bekleyen ve sonunda amacına ulaşan anne Rachel, "Eğer hayatta tek bir şey dileme şansım olsaydı, o da oğlumun çektiği tüm bu acıların hiçbirini çekmemesini dilemek olurdu. Her şeyden önemlisi, mucize oğlumuzun bizi yalnız bırakmaması. Her geçen gün Oliver daha da iyiye gitti. Geç olsa bile bazı kelimeleri artık konuşuyor. Adım atmaya bile başladı. Bu bir annenin mutlu olması için fazlasıyla yeterli bir durum" diyor.