Merhaba Jale abla, ben 20 yaşında bir genç kızım. Benim kimseyle paylaşamadığım bir sıkıntım var. Bunu sizinle paylaşmak istiyorum. Ben üniversite öğrencisiyim. Uzaktan eğitim alıyorum. Evde internette var tabi eğitimim için 7 ay önce bağlattık. İlk defa internet kullanıyordum. Chat yapmayı merak etmiştim ve yapmaya başladım. Annemin sorunları vardı onun için anneme de göstermiştim kafanı dağıtırsın, stresini atarsın diye. İlk başlarda her şey güzel gidiyordu. Annemle internete giriyorduk, dalga geçiyorduk. Bizim annemle aramızda mükemmelin ötesinde bir ilişki vardı. Arkadaş gibiydik. Ben de, annem de yeni arkadaşlar bulmuştuk. İnternetin bambaşka bir dünya olduğunu bilmiyordum.

ANNEM DEĞİŞTİ
Sonraları annem değişmeye başladı. İnternette tanıştığı birine aşık oldu. Bu durum beni çok sinir etti. İki haftadan sonra ben bir daha chat yapmadım. Annem daha sonra yine birilerinden hoşlandı. Ben bu durumu kaldıramaz duruma geldim. Sinir kirizleri geçirdim. Çok üzülüyorum çok. Nasıl kahrolduğumu anlatamam size. Bana bu yaşıma kadar kırıcı bir söz konuşmamıştı annem. Şimdi ise bana etmediği beddua kalmadı. Hatta beni evlatlıktan reddetti. Düşünün tanımadığı kişiler yüzünden beni defterden sildi. Ben ise eskisi gibi olmamızı istiyorum.

ACI ÇEKİYORUM
Annem haklı biliyorum. Babam beklediği ilgiyi göstermiyor ona. Babam çok çalışıyor, canından bıkmış zaten. Ben bu internet eve gireli hiç mutlu değilim. Rahat bir uyku yok gözümde inanın. Çok acı çekiyorum. Annem beni hiç anlamıyor hem de hiç. Ben de onu anlamıyorum, tanıyamıyorum artık. Benim kahrolduğumu bile bile hâlâ devam ediyor. Neden böyle yapıyor anlamıyorum. Ben de bütün suç. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Boşluktayım sanki. Üniversiteye gidiyorum dedim ya bu kafayla nasıl ders çalışayım siz söyleyin! Ben kendi sonumu hazırladım Jale Abla. İntihar etmeyi düşünüyorum. Bu acıya daha fazla katlanamam artık. İntiharı düşünmemin size anlatmadığım çok başka nedenleri de var. Ben çok ciddiyim bu sefer. Gerçekten acılarıma son vereceğim artık. Üstelik ben de aşık oldum internette tanıştığım birine. Demiştim ya iki hafta girdim diye işte o zaman tanışmıştık. Kendime en çok da bunun için kızıyorum ya zaten. Benim ilk aşkımdı. Ben daha önce aşık olmadım. Hep kendimi engellemiştim ama nasıl oldu da görmediğim, tanımadığımın birine aşık oldum bilmiyorum. Benim aşık olmamam gerekirdi çünkü engellerim var önümde. Üstelik aşkımı itiraf ettim ona. Ben utangaç bir kızım. Bu itiraf benim için ne kadar zordur biliyor musunuz? Ama karşılık görmedim. Benden hoşlandığını söylemişti. Buluşacaktık ama tam buluşacağımızın gecesi mesaj geldi ve buna hazır olmadığını söyledi. Yani bana ümit vermişti. Tek sebepse benim ağır başlı bir kız olmam. Diğer kızlara benzememem. Ben çok şaşırdım. Hiç beklemediğim bir gelişmeydi. Onun yüzünden de çok acı çektim. Aşk acısı çok kötüymüş. Ben hiç gülmedim aşkta hep acı çektim. Bunları ilk sizinle paylaşıyorum. Bana yardımcı olursanız sevinirim. Şimdiden çok teşekkür ederim. (Adı saklı)

Sevgili kardeşim, sakin olmaya çalış ve beni ne olur anla! Biliyorum bir genç kızın kaldıramayacağı, hoş olmayan durumlara katlanmışsın. Seni çok iyi anlıyorum. Yanlış olan sen değilsin. Lütfen kendinle ilgili kötü düşüncelerden uzak dur. Annen olması yanlış yapmaz anlamına gelmez. Herkes her yaşta hata yapabilir. Bunun annen olması içini çok acıtıyor, seni çok iyi anlıyorum ama annene biraz fırsat ver. Eminim en kısa zamanda yanlış yoldan dönecektir. Senin adına gerçekten çok üzgünüm ama ne olur güçlü olmalısın. Sen de böyle bir hatanın başından döndüğün için benim de biraz içim rahat etti. Ben internetin sadece bilgi açısından yararlanılmasından yanayım. Yoksa, gördüğün gibi sonuçları çok üzücü olabiliyor. Yanlış anlama ama sen şu sıra annenden daha mantıklı düşündüğüne inanıyor ve yanlış yapmayacağını bildiğim için sana sonsuz güveniyorum. Sabret lütfen biraz daha sabret. Sana hayatta bol şanslar diliyorum.
Sevgiler...