* Merhaba Jale Abla, ben 28 yaşında iki çocuk annesi bir kadınım. Eşimle 9 yıllık evliliğim boyunca hiç mutlu olamadım. Çocuklarım için ona hep katlandım. Bana uygun bir eş değil. Gezmek eğlenmek, eşimi dostumu görmek istiyorum. Her yerde beni yalnız bırakıyor. "Sen git" diyor. Ama bu durum benim yeni birine aşık olmama sebep oldu. Gittiğim bir yaş gününde dul bir beyle tanıştım. İçki de içince biraz rahat davranmışım. Ablam çok kızdı. Eşim duydu ve beni çok fena dövdü. Ben ondan ayrılmak istiyorum. Bana hiç el kaldırmazdı. Bu çok zoruma gitti. Ablam ve ailem eğer boşanırsam, beni sileceklerini söylüyor. Bu mutsuz evliliği sürdürmek zorunda mıyım? Neden ben herkesi anlarken kimse beni anlamıyor? Rumuz: Yaren

Sevgili kardeşim, mutsuz evliliğini sürdürmek zorunda değilsin ama, boşandıktan sonra yaşayacaklarını da bir tahmin et! Bunlar seni yıpratmayacaksa, herkesin mutlu olmaya hakkı var. Eşin sana çok güveniyor. Bu gerçekten çok güzel bir şey. Ama bunu istismar etmeye kalkarsan, karşılığı şiddet olmamalı ama, canının sıkılması olağan. Bu durumda sana da hak vermiyor değilim. Genç bir kadınsın ve eşini yanında istiyorsun ama hayatın bazı üzücü gerçekleriyle de yaşamak zorundayız. Bunu da unutma! En hayırlı kararı vermen dileğiyle...