* Sevgili Jale Hanım, 19 senelik evli bir kadınım. İki çocuk annesiyim. Hayatım boyunca hep mutlu olacağım günleri bekledim. Ama öyle bir gün yokmuş bunu çok geç anladım. Her doğan günden bir umut bekledim. Şimdi çok umutsuz ve mutsuzum. Eşimin çapkınlığından, içkisinden ve dayağından bıktım usandım. Benim yerimde başkası olsa çoktan boşanırdı. Çünkü iyi bir mesleğim var. Ayaklarımın üstünde durabilecek bir kadınım ama iki çocuğum için boşanmayı düşünmedim. Büyük kızımla babası arasında kaldım. Kızımı da çok dövüyor ve rencide ediyor. Şimdilerde kızım evi terk edeceğini söylüyor. Korkuyorum çok asileşti. Yardımlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Rumuz: Didem

Sevgili okurum, hiçbir evliliğin bitmesinden yana değilim. Eşiniz kesinlikle doğru davranmıyor. Bu nasıl evliliktir anlamadım. Üstelik ekonomik olarak güçlü bir kadın olduğunuzu söylüyorsunuz. Böyle bir durumda sadece çocuklarım babasıyla büyüsün diye bu çile çekilmez. Ben her şeyin iyi olmasını temenni ederim ama iyi düşünün. Herkes mutluluğu hak eder. Çocuklarınızın ruhsal durumunu da düşünmek zorundasınız. Umarım, en hayırlı ve sağlıklı kararı alırsınız . Sevgiler.