Genellikle, çocuk trafik kazaları çevre şartlarının kendisinden beklediği şeyler arasındaki dengesizlik sonucudur. Yol planlaması (yolun cinsi, kavşaklar, yaya geçitleri, trafik ışıkları vs.), trafik özellikleri (yoğunluk, hız, yoldan geçen çocuk sayısı vs.), ikamet çevresi (eski ve yeni bölge, şehir veya kırsal alan, otoparklar, oyun sahaları, okulların yeri, dükkanlar vs.) çocuğun trafik kazalarına karışıp karışmamasında etken olur. Ağaç yaş iken eğilir, bu yüzden trafik eğitiminin küçük yaşlarda verilmesi gerekir. Vereceğimiz eğitimle çocuklarımızın trafik kazalarına daha az maruz kalacağı ölü ve yaralı sayılarının azalacağı muhakkaktır. Bu konuda ebeveynlere, öğretmenlere büyük görevler düşmekte ve sürücülerin çok dikkatli davranmaları gerekir. Sürücüler her an önlerine çıkacak yayaların kendi çocukları veya yakınları olabileceklerini aklından çıkarmamalıdır.