"Merhaba Jale Abla, ben 7 yıllık evli bir bayanım. Eşimi inanılmaz derecede çok kıskanıyorum. Yoldan geçen kızlara bakmasın diye sürekli eşime bakıyorum. Akrabalarımızla konuşmasını istemiyorum. Sanki eşimi birisi elimden alacak gibi çok korkuyorum. Eşim yanımdayken hiçbir yere bakmıyor. Sürekli benimle ve kızımla ilgileniyor. Ama benim içim rahat değil. Eşimi o kadar çok kıskanıyorum ki; işe giderken güzel giyinmesini istemiyorum. Gazete okurken kadın resimlerine bakmasını istemiyorum. Eşim tatile gidelim diyor ama ben orada kızlara bakar diye korkuyorum. Beni hiç aldatmadı ama birisine aşık olur diye kokuyorum. Şimdi size soruyorum Jale abla. Ben hasta mıyım? Ne olur bana bir akıl verin." Rumuz: Kıskanç

Sevgili kardeşim, kusura bakma ama ben eşine çok üzüldüm. Düşüncelerini sağlıklı bulmuyorum. Çok zor bir kadısın. Kendine ve eşine yazık ediyorsun. Senin yaşadığın ve yaşattığın evlilik değil, resmen eziyet. Neden böyle davranıyorsun? Neden kendine güvemiyorsun anlamış değilim. Eşin anladığım kadarıyla olgun ve düzgün biri. Sana ve kızına düşkün. Daha ne istiyorsun? Bence eşinin bu anlayışını daha fazla istismar etme derim. Bir an önce kendine gel ve her insanın sabrının sınırı olduğunu da unutma! Sonunda daha fazla üzülürsün.