"Merhabalar, ben 41 yaşında aşık bir kadınım. Bir adama o kadar kendimi kaptırdım ki, mantığımı çalıştıracak kadar aklım başımda kalmadı. Ama bu duruma gelmem benim suçum değildi. Deli gibi aşık olduğum kişi evli... Ama o kabul etmese de bu duruma beni kendisi itti. Onun yanına kendimi o kadar iyi hissettiriyordu ki; ona aşık oldum. Çalıştığı yere gittiğimde bana yakınlaşıyor ama sonrası gelmiyor. Ne beni arıyor ne soruyor. Bu ilişki için tek benim gücüm mü gerekli? Yanına gittiğimde bana yakınlaşmasa onu unutmam daha kolay olacak. Erkekler hep kadınlara acı mı verir? Ben iki evlilik yapmış ve çok acılar çekmiş bir kadınım. Ama anlıyorum ki, ufukta yine mutluluk yok! Neden hep imkansız aşklar, insana acı verir. Kendimi hiçbir zaman bu duruma düşürmedim ama kendimde değilim. Acaba bana yüz vermediği için mi ben arkasından koşuyorum? Sebep ne bilmiyorum ama çok acı çekiyorum. Nereye baksam onu görüyorum. 18 yaşında bir kızım var. Ona örnek bir anne olmak çok istiyorum ama maalesef hayat insana istediği şartları sunmuyor. Benim bu durumum için ne söyleyebilirsiniz?"
Rumuz: Nazar

Sevgili okurum, aslında yaşadığınız her değerin siz de farkındasınız. Yardımım ne kadar olur bilemem ama en azından hatalarınızı bir başkasının dilinden öğrenmeniz, yararınıza olabilir. Şu an neler hissettiğinizi biliyorum. Aşk bu! Evli, bekar, genç, yaşlı tanımaz. Ama bazı acıları içinde yaşayıp, bitirmenin tadı da güzeldir. Yanlıştan, dönüp, doğruyu görmeniz, sizi daha güçlü yapar ve her şeye rağmen ayakta kalmanızı sağlar. Aşkım dediğiniz kişi, sanırım daha mantıklı. O bu ilişkinin geleceği olmadığını görüyor. Kadınların duygularına yenik düşmesi daha kolay oluyor. Bu bir gerçek am, göz göre göre de kendinizi yakışmayan bir duruma koymayın. Bir annesiniz ve kızınıza örnek olması gereken kişi her zaman siz olacaksınız. Bence size de acı veren bu yasak duygulardan en kısa zamanda kurtulmanın bir yolunu bulun! Böylesi herkes için daha hayırlı olacaktır. Her şey gönlünce olsun. Sevgiler...