"Merhaba, Jale Abla. Ben 22 yaşında 6 senelik evli bir kadınım. 16 yaşında görücü usulüyle evlendim. Eşimden bir gün bile sevgi göremedim. 2 çocuğumla birlikte büyümeye çalıştım. Bizim buralarda ayrılık söz konusu bile olamaz. Koca evinden kefenle çıkılır. Eşimin içip bize eziyet etmesinden bıktım artık. Beni anlayan kimsem yok. Derdimi kimselere anlatamıyorum. Bir keresinde dayımların evine sığındım. Yengem bu durumu aileme söylemiş. Sonra çok kötü şeyler yaşandı. Dayım çok iyi ama yengem çok kötü biri. Bazen canıma kıymaktan başka çarem kalmadığını düşünüyorum. Sadece çocuklarımı düşünüyorum. Onlara bakacak birileri olacağını bilsem inanın ölmekten hiç çekinmem. Bana söyle Jale Abla, benim gibi kadersiz bir kadın ölmekten başka ne ister? Evlendiğim günden beri gecelerim gündüz olmuyor! Çaresizim çok çaresiz. Ne düşüneceğimi şaşırdım. Size yazıp, biraz olsun dertleşip, rahatlamak istedim. Başarılar
Rumuz: Kara Gelin
Sevgili kızım, çocuk denecek yaşta, evlenip bu kadar zor günler yaşaman çok üzücü! Çünkü yaşadığın bu evlilik eziyete dönüşmüş. Bu durumdan bir an önce kurtulman gerek ama nasıl? İşte bu gerçekten zor. Çünkü çok sorunlu bir eşin var. Sana daha büyük bir zarar gelmesinden korkuyorum. Ama ben yine de seni tek anlayan kişi olan dayından yardım istemeni isteyeceğim. Gerekirse savcılığa başvur. Ama bunları yaparken asla yalnız olma. Dayından sana destek olmasını iste. Hayatının baharındayken intihar gibi kötü düşünceleri de aklından çıkart. 2 tane evladın var. Onların sana her zaman ihtiyaçları olduğunu sakın unutma. Ayrıca sen de daha yolun başındasın. Ben senin de hayatında huzurlu günlerin olacağına inanıyorum. Umudunu yitirme... Sevgiler