"Sevgili Jale Ablacığım, sana yazmadan önce uzun uzun düşündüm ama derdimi paylaşamazsam çıldırabilirim. Kimselere anlatamadığım bir derdim var. Ben 17 yaşındayım. Üvey babam bana tacizde bulunduğunda 14 yaşındaydım. O günden beri çok huzursuzum. Annemin huzuru bozulmasın diye ona bir şey anlatamadım. Bazen, rüyalarımdan kan, ter içinde uyanıyorum. Bir çok kez anneme anlatmayı düşündüm ama üvey babama çok aşık ve mutlu. Bu yüzden bu sıkıntımı içime attım. Genç kız oldum ve bu durum beni çok etkiliyor. Ne evlenmek istiyorum ne de bir erkek arkadaş... Hayatım kararmış durumda. Bu durum son zamanlarda derslerimi bile etkiler oldu. Jale Abla, ne olur yardım et! Benim mutlu olmaya hakkım yok mu? Neden bu kötü kaderi ben yaşıyorum. Kime ne kötülük ettim. Bazen ölmek istiyorum. Derdimi paylaştığım tek kişisiniz."
Rumuz: Bahtsız

Sevgili kızım, yazdıklarından çok etkilendim ve inan çok üzüldüm. Ama sen sakın üzülme. Bu sırrını en kısa zamanda annene anlatmanı istiyorum. Annenin gerçekten mutluluğunu istiyorsan, bunu yapmalısın! Çünkü annen bu karakterde biriyle evli kalarak hem sana hem kendine yazık eder. Sakın kendini yaşadıklarından dolayı suçlu hissetme. Hayatında senin de çok mutlu günlerin olacak. Ama bunlar için yapman gereken şeyler var. Annene bir an önce açıl ve seni daha huzurlu hissetmen için bir psikoterapiste götürmesini söyle. Mutlu kal. Sevgiler...