Adrasan'dayım. Tatilde. Gerçekten de tatil. Sakin, serin. Deniz güzel, okumak için fırsat çok.
Antalya'dan bakarsanız ekonominin durumu çok iyi görünüyor. Çünkü gördüğünüz insanlar ya çalışıyorlar ya tatildeler.
Tatilciler dışında gördüğünüz herkes çalışıyor, işsiz yok. Herkesin işi var, ücretleri düşük biraz fakat olsun, işleri var. Mevsimlik de olsa, ücret biraz düşük de olsa işleri var.
Tatildekiler için ekonomik sıkıntı, geçim sıkıntısı vesaire sıkıntılar da tatile gitmiş. Herkes bayram havasında. Tatilde yapılan harcama harcamadan sayılmıyor.
Bütçeler, hesaplar tatile çıkmadan önce yapılıyor. Tatilin türü, bölgesi, gidilecek tesis, otel, motel, kamp yeri ona göre seçiliyor. Tatilde harcanacak paralar hazırlanıyor, kredi kartlarında yer açılıyor.

Köylüler için durum farklı
Tatilin amacı dinlenmek, stresten, sıkıntıdan uzaklaşmak. Öyle de oluyor. O yüzden en mutlu insanların ülkesi tatiller ülkesi olmalı. Düşünsenize herkes tatilde. (Hoş bizde yılın üçte biri resmen tatil oluyor ama o zamanlarda tatil psikolojisi, tatil bütçesi vesaire olmuyor.)
Adrasan'a doğru gelince yine tatilcileri de görüyorsunuz ama çalışan köylüleri de. Onlar için ekonominin bütün sorunları devam ediyor. Domateslerdeki ilaç kalıntılarından, narın kazandıracağı paraya, maliyetin yüksek, emeğin çok olmasına kadar yaşam tatilsiz devam ediyor.

Her şey parayla oluyor...
Hayvanlar yemlerini, sularını istiyorlar. Okulu bitiren çocukların iş sorunları, bitirmeyenlerin okul masrafları. Onlara tatil yok.
"Beyim" diyor Mehmet Bey, "Çocuklar üniversitede, üniversite şehirde, biz köydeyiz, her şey parayla oluyor."
"Haklısın" diyorum ben de. "Tatilcilerin buradaki durumlarına bakıp aldanma, tatilde her şeyi unutmak istiyor insanlar, yoksa herkesin sıkıntısı var."
"Bizimki başka beyim, bizimki başka" diyor.
Herkesin derdi, sıkıntısı kendisine göre. Tatilin ise adı üstünde, tatil. Tatildeki insanlara ekonomi sorulmaz. Biz de onlara sormadık, çiftçi Mehmet Bey'e sorduk.