"Merhabalar. Ben 42 yaşında 2 oğluyla başı dertte olan bir erkeğim. Annelerini, çocuklarım küçük yaştayken kaybettim. Eşimi çok seviyordum. O hayatımdan çıktıktan sonra dertler bir türlü peşimi bırakmadı. Oldukça varlıklıyım. Oğullarımı hiçbir şeyden geri bırakmadım ama mutlu da edemedim. 18 yaşındaki büyük oğlumun madde alışkanlığı olduğunu öğrendiğimde dünyam karardı. Tam bununla mücadele ettim başardım derken, alkollü araba kullandığı için kaza geçirdi. Şimdi yüzünde onu rahatsız edecek izler var. Ben bunları anneleri yok diye mi yaşıyorum?" Rumuz: Baba

Bence siz her şeye rağmen takdire değer bir babasınız. Kendinizi bu kadar suçlamanız anlamsız. Çocuklarınızın anne eksikliğini hissetmeleri çok normal. Onlara bu acıyı unutturmaya çalışırsınız ama olmaz. Bunun için vicdan rahatsızlığı yaşamayın. Onlara maddi olanaklar sunabilmeniz ve iyi bir eğitim vermeniz yeterli olacaktır. Çocuklarınıza anne eksikliğini değil, dolu dolu babalık yaşatın. Burada da manevi olarak yeterli olmanız gerekir. Bu yüzden anne de olsak baba da çocuklarımıza vereceğimiz en özel ve güzel şey şefkattir.