Kastamonu'dan İstanbul'a, kapıcılıktan kamyon şoförlüğüne ve Buzda Dans yarışması günlerine kadar ilginç bir öyküsü var Hasan Yılmaz'ın. 10 yıllık macerasında her yıl albüm var Yılmaz'ın; Acımasız Yıllar, O Kız Kalbimi Çaldı, Döktür Muazzez, Döncem Ben Sana, Neredesin... Ve 2008; Hasan Yılmaz İstanbul'un Baba'sıyla karşınızda...

* Yeni albüm var değil mi; İstanbul'un Babası...
Bütün o duyguyu, bütün o aşkı bu albümde yaşadım.

* E bütün sanatçılar aynı duyguya sahip değil mi?
Başka türlü olmaz zaten.

* Peki, sizi farklı kılan nedir? Mesela bu 'babalık' unvanı size nereden geliyor?
Ne İstanbul'un mafya babasıyım ne de para babasıyım. Ama Hasan Yılmaz Türkiye'nin ve de İstanbul'un eğlence babası.

* Bu alanda teksiniz yani...
Kimseyi kendime rakip görmüyorum.

* Sizi farklı kılan nedir? Bunu yapan çok sayıda insan var...
Daha sempatik, daha sevecen, daha işini iyi bilen, daha samimi biriyim ben.

'ANADOLU'DA BAŞKA BİR YERİM VAR'

* Diğerleri değil mi?
Ben yaptığım işle beni seven ve izleyen insanları mutlu edebiliyorsam; benim için en büyük mutluluk budur. Bu anlamda diğerlerinin içinde çok farklı bir yerde olduğumu biliyorum.

* Çok satanlar sıralamasında başlarda bulunuyorsunuz...
20 gün falan oldu çıkalı kasetim. 8 bin kaset, 7 bin CD satışım var.

* Sizi daha çok hangi yörelerde dinliyor ve seviyorlar?
Anadolu çok tutuyor. İstanbul da öyle ama... Anadolu'da bir başka yerimiz var. Beni sevenlerin bu satış işinde büyük katkısı bulunuyor.

* Nereden anlıyorsunuz bunu?
Mesela bilgisayardan şarkı indirmek varken ve korsan patlamışken bu kadar satış yapmamız gösterge değil mi?

* Buzda Dans'ın etkisi oldu mu satışlara?
Doğrusunu söylemek gerekirse 'Buzda Dans' yarışmasına kadar daha çok Sinop, Kastamonu, Ankara, Konya, Kırşehir civarı dinliyordu. Salla albümü ile çok büyük bir çıkış yakaladım.

* Buzda Dans'a katılmanız nasıl gerçekleşti?
Ekrandaki elektriği pozitif olacak bir halk müziği sanatçısı arıyorlardı. Sevgili Fatih Aksoy bunu bana 1. Buzda Dans Yarışması'nda teklif etmişti olmamıştı ama nasip ikincisineymiş.

İBRAHİM TATLISES HAYRANI

* Neden giremediniz ilkine?
Düşüp sakatlanmıştım. Sporu seviyordum, ekranı seviyordum. İkisi bir aradaydı ve kabul ettim. Başarılı olmuşum ki 9 hafta tuttular beni.

* Peki öykünüzün başlangıcına dönelim...
40 yıl önceye mi?

* Temel fıkrasına benzemesin ama kamyonculuktan şarkıcılığa uzanan ilginç bir yaşam öykünüz var...
1967 doğumluyum. 41 yaşına geldim...

* Ama çok genç gösteriyorsunuz.
Genç kalmak için işte alacaksın bir Hasan Yılmaz CD'si anında 10 yaş gençleşiyorsun!

* Peki Hasan Yılmaz büyüdüğü yerlerdeki kasetçileri hatırlıyor mu? Kapılarının önlerinde duvara astıkları o delikli hoparlör kutusundan yayılan nağmeleri?
1983 yılında İstanbul'a geldim. Ama o zaman kadar o kasetçilerden dinledim şarkıları.

* En çok kimi dinlerdiniz?
İbrahim Tatlıses.

* Hangi şarkıları severdiniz en çok?
Veremli Kız, Yolun Düşer Meyhaneler, Üstüne, Sabuha, Ayağında Kundura... Biz onlarla büyüdük. Kulağıma hoş gelenlerin hepsini dinledim. Evde küçük teybimiz vardı tek kolonlu.

BU SEVDANIN SONU GELMEZ

* Neler geçerdi içinizden?
Allah'ım derdim, "Şu dükkandaki siyah-beyaz posterlerden bir gün benim de olacak mı?"

* Ailenizde müzikle ilgili kimse var mıydı?
Üç kardeşim, anam babam yaşardık. Gariban bir çiftçiydi babam. Bir kardeşim benzin istasyonunda, diğeri traktörcülükte çalışıyordu. Yetmiyordu hiçbir şey. Kastamonu o dönemlerde çok göç veriyordu. Biz de kalkıp geldik.

* Nereye yerleştiniz?
Yeşilköy'de faytonların gezdiği dönemlerde orada kapıcılık yaptık. Bir ara geri döndük yapamayıp. Memlekete döndük. Sonra tekrar geldik.

* Müzik tutkunuz sürüyordu ama değil mi?
Rahmetli Barış Manço'nun hikayelerini dinlerdim radyodan. Dağlar Dağlar'ı dinler söylerdim.

* Hep kapıcılık mı yaptınız?
Tekstil atölyelerine girdim Merter'de. Katlarca yukarıya kumaş taşırdım omzumda. Taa en alttan başladım. Makastarlık yaptım sonra. Bu arada müzik işini iyice ciddiye alıyorum ha! Bir küçük kamyon aldım bir süre sonra. Bir yandan da gece yarısından sonra açık olan restoranlarda şarkı söylüyorum.

* Nerelerde bunlar?
İkitelli, Bakırköy, Kartal... Artık nerede bulursak. Ama uyumlu yerler olacak tabii ki.

* En çok ne söylüyorsunuz?
Bu sevdanın sonu gelmez. Sonra Sanat Müziği isterlerdi; 'Böyle mi esecektiii'... Çok seviyorum sahneyi, iyi giyinmeyi...

* Nereden giyiniyorsunuz o zaman? Merter'den mi?
Yok canım ne Merter'i. Aksaray Yeraltı Çarşısı'ndan. İki giymeye biten takım elbiseler, iki kere boyatıp rengini değiştirdiğim ayakkabılar, boyayarak başka başka olduğu imajını verdiğim kot giyerdim. Bir ayakkabıyı hem siyaha hem kırmızıya boyardım ki çok ayakkabım var zannetsinler...

* Bu hep böyle mi sürdü peki?
Kader bize de güldü bir gün. Bir gün su çekiyorum lüks evlerden birine; Derya Tuna hanımefendinin evine su çektim. Kamyonla tam Tarabya sırtlarındayım. Telefonum çaldı. Bir arkadaşım arıyor; "Hasan'ım gelsene Köşem Restoran'a!"

BİR SEN DEĞİL HERKES HASTA!

* Gittiniz tabii...
E kamyon altımda ama park yerini uydurdum. Bir lambalarım var 35 ampul yanıyor zannedersiniz; dingilleri yeni kaldırtmışım. Kasanın arkasında yazıyor; "Bir sen değil herkes hasta!" "Yaşamak buysa al, üstü senin olsun!"

* Sahnede enstrüman falan hazır...
Sahnede Karadenizli bir arkadaşım vardı. "Hasanım bir türkü de sen oku" diye rica etti. Rahmi Aydınlar falan var sahnede. Elektro bağlama var ki kopuyor gazinonun içi...

* Ne söylediniz?
Ah bu ayrılığı ben mi yarattım / ayrılmak istedin ayrıldın işte... Şarkı bitti bir adam geldi; "Al kardeşim kartımı seni bekliyorum plakçılar çarşısına!" dedi gitti. Türk filmi gibi... Hasan Yılmaz'ın macerası 1997'de böyle başladı işte.