Otizm hastası çocuklar, tek başına kalmayı tercih eder. İnsanlarla göz göze gelmekten kaçınır. Konuşmaları da yaşıtlarından geridir.
Otistik çocuklar en çok konuşma gecikmesi şikayeti ile hekime götürülür. Bu çocuklar, anne babanın seslenmesine yanıt vermedikleri için çoğu aile çocuklarının sağır olduğunu dahi düşünebilir. Çevredeki insanların görünümleri, giysileri otistik çocukların dikkatini çekmez.
TEPKİSİZ KALIRLAR Dışarıdan izlendiğinde adeta odada kimse yokmuş gibi davranırlar. İnsanlarla göz göze gelmekten kaçarlar. Yalnızlığı severler ve yalnız bırakılmaya tepki göstermezler. Normalde çocuklar uyumadıkları dönemlerde yatakta kalmak istemez, anneden ilgi beklerler.
AİLEYE BAĞLILIK ARTAR Ancak bu çocuklar uyumadıkları halde saatlerce yatakta sessizce kalabilirler. İlk dönemlerde anne ve babayı diğer insanlardan ayırmakta güçlük çekmelerine karşın, yaşları ilerledikçe anne babalarına bağlılıkları aşırı derecede artabilir ve ayrıldıklarında yoğun sıkıntı yaşayabilirler. Bedensel gelişimi yaşına uygun olan çocuğun konuşması yaşıtlarına göre oldukça geridir. 5 yaşına geldiklerinde ancak yüzde 50'si tek kelimeyle konuşabilir. Konuşmayı ilişki kurmaktan çok ihtiyaçların giderilmesi için kullanırlar. Bir kısmı ise ileri yaşlarda dahi konuşamaz ya da konuştukları anlaşılamaz. Konuşmanın geriliği yanında bu çocuklarda söylenen sözcükleri tekrarlama ve kelime uydurma gibi konuşma bozuklukları da görülebilir. Konuşmadaki bütün bu gerilik ve bozukluklar, çocuğun ilişki kurmadaki zorluğunu bir kat daha artırır.