Yarın bizi dünyaya getiren, ilk nefesimiz, ilk adımımız, ilk üzüntümüz kısacası hayatımızdaki yüzlerce ilki birlikte yaşadığımız annelerimizin günü... Haydi hayatımızdaki bu en özel insana minnetimizi ve teşekkürümüzü sunmaya...


Duygu yüklü bir gün olsun istemişti

1905 yılında annesini kaybeden Amerikalı Anne Jarvis, 'Anneler Günü'nün yaratıcısı oldu. Ancak bu özel günün ticari amaçlarla saptırıldığını gören Jarvis; isyanını 'Ben duygu yüklü bir gün olsun istemiştim' sözleriyle anlattı.

Sevgili anneciğim, Ne garip; yeni yeni fark ediyorum ki, çocukları anne olunca çocuklaşıyor anneler ve insan, zamanın nasıl insafsız bir öğütücü olduğunu bu rol değişiminde anlıyor. Eminim karnındaki ilk tekmemden, hatta doktorların 'Bundan sonra ağır kaldırmak yok' müjdesinden beridir iki kişilik yaşıyorsun yaşamı. Doğum odasında bir küçük el saçlarına tutununca değişti her şey ve o el, o saçtan hiç eksik olmasın istedin. Kimbilir kaç geceyi karyola başuçlarında derin iç çekişler dinleyip hüzünlenerek uykusuz geçirdin, kaç emzirme seansında bitkin uyuyakaldın. O gün bugündür hayatı, bir toprakla çiçeği kadar ortak üretiyor, tüketiyoruz. Yol boyu kusurlarını hiç görmedik birbirimizin, yeteneklerimizi abarttık karşılıklı; toz kondurmadık üzerimize, kol kanat gerdik. Ben dünyanın en iyi evladıydım, sense; tarihin en iyi annesi... Her çığlıkta başucumda biteceğini bilmenin güveniyle büyüdüm. Her derdimde benden çok dertleneceğini bilmenin o bencil alışkanlığıyla ayakta kaldım. Sevginle donandım. Ama sonra birden o korkunç çark devreye girdi ve yaşamın acımasız kuralı işledi; Büyüdüm... Can Dündar

***
Her annenin dünyada en sevdiği varlık; yavrusudur. Peki ya evlatlar? Onlar annelerine sonsuz sevgilerini nasıl gösterir?

Bugün alışageldiğimiz "anneler günü" anlamında olmasa da anneler için yapılan kutlamalar Sümerler'e dek dayandırılabilir. Anaerkil düzenin hüküm sürdüğü tarihin ilkçağlarından bu yana İştar, Kybele, Rhea ve daha birçok yerel ve dönemsel isimlerle analık, doğurganlık niteliğiyle ön plana çıkmış ve doğanın uyandığı, yeniden doğduğu bahar mevsimi ile özdeşleşmiştir. Ancak ilk 'Anneler Günü'; Amerika'nın Filedelfiya eyaletinde kutlandı. Bu günün mimarı Anna Jarvis adlı bir kadındı. 9 Mayıs 1905 günü Anne Jarvis annesini kaybetti. Annesini çok seven Jarvis'in üzüntüsü aylarca sürdü. Hayatta kimsesi kalmayan Jarvis, ölüm olayına bir türlü alışamadı. Yaşama küstü. Canlılığını, yaşama sevincini yitirdi. Yemedi, içmedi; bir ara ölmeyi bile düşündü. Jarvis'in bu durumunu yakından izleyen komşusu Jarvis'le arkadaş oldu. Bir gün yaşlı komşu söyleşi sırasında Jarvis'e "İnsanlar doğar, yaşar, ölür. Bu bir doğa kanunudur." dedi. Bu iki cümle, Jarvis'i çok etkiledi. Ölümün de doğmak, yaşamak gibi bir doğa olayı olduğunu düşündü. Ancak bu doğruyu bulmak Jarvis'in annesine olan sevgisini azaltmadı. Aradan geçen süre içinde ölüm sözcüğünün soğukluğu gitti. Yerine anne sevgisinin sıcaklığı geldi. Artık Jarvis annesini gözyaşları ile değil, severek anmaya başladı. Acıları azaldı. İçinde arı, duru bir sevgi oluştu. Aradan 1 yıl geçti. Bu süre içinde Jarvis, hemen her gün annesinin mezarına çiçekler götürdü. Jarvis'in annesinin ölüm yıldönümünde bütün arkadaşları eve geldi. O gün Jarvis arkadaşlarına; "Geçen bir yıl içinde çektiğim acılar bana şunu öğretti. Dünyada anne sevgisinin yerini dolduracak hiçbir sevgi yoktur. Yılın bir gününü annelere ayıralım. O günü annelerimizle ilgili anılarla dolduralım. Böylece annelerimize olan sevgi borcumuzu ödeyelim" dedi. Arkadaşları Jarvis'in önerisini çok beğendiler. Birlikte hemen kentin belediye başkanına gittiler. Başkan onları dinledi. Öneriyi içtenlikle benimsedi. Daha sonra bu öneri gazetelere, yazarlara anlatıldı. Jarvis ve arkadaşlarının çalışmaları kısa sürede sonuç verdi. Amerika Birleşik Devletleri Kongresi; Mayıs ayının ikinci pazar gününün Anneler Günü olarak kutlanmasını kararlaştırdı. Anneler günü ilk kez 1908 yılında kutlandı. Ancak Anna Jarvis'in işi henüz bitmemişti. Bayan Jarvis bu kez de bir uluslararası Anneler Günü Derneği kurarak yabancı devlet adamlarına mektuplar yazmaya başlar. Anna Jarvis'e mektup yolladığı ülkelerden o kadar çok mektup geliyordu ki; en sonunda bu mektupları saklamak için evinin yanındaki 3 katlı binayı satın almak zorunda kalır. Ancak çok geçmeden Anneler Günü'nün kurucusu Anna Jarvis'i öfkeden boğacak çok ilginç gelişmeler yaşanmaya başlar. Jarvis'in herkesin yakasına takması için insanları özendirdiği karanfiller o kadar çok istek çekiyordu ki bir anda piyasadaki karanfil fiyatları iki katına çıktı. Ayrıca kutlama kartı basımcıları ve şekerciler de bu bayramdan büyük gelirler elde etmeye başlar. Bu duruma çok kızan ancak artık ok yaydan çıktığı için elinden hiçbir şey gelmeyen Anna Jarvis, şaşkınlık içinde bu olayı durdurmak için çareler aradı. Dilinde ise hep aynı cümle vardı; "Benim düşündüğüm bu değildi. Ben ticari bir gün değil, bir duygu günü olsun istemiştim."