Evlilik, her 2 birey için de yeni, kendisine özgü kuralları olan, karmaşık, dinamik ve her zaman beraber hareket etmeyi gerektiren bir ilişkiler ağıdır. Fakat yıllar geçtikçe, yeni düzene uyum gösterilmesiyle bireysellik ön plana çıkar ve kişiler kendi çıkarları doğrultusunda daha katı davranır. Evlilik yönetimi konusunda da ters düşmeler yavaş yavaş başlar; eşler kimin neyi, ne ölçüde kontrol etmesi konusunda anlaşmazlık içine düşebilirler. Evliliğe ve ilişkilerine dair birtakım beklentilerle yola çıkan çiftler, bunlarla ters düşen yaşantılarla hayal kırıklığı yaşarlar.

UMUT BİTMESİN
Olumsuz düşüncelerin pençesinde giderek hırçınlaşırlar. Aslında bu yıkıcı davranışlar, kişi tarafından haklı görülse de eşi durumu anlamakta zorlanıp yıpratıcı sonuçlara tolerans göstermeyebilir. Açık iletişimin kullanılmadığı, sıkıntının tepkisel olarak ortaya konulduğu böyle bir ortamda eşler birbirlerini anlayamaz. Paylaşımlar azalır, cinsel hayat biterken, eşlerin birbirlerine olan öfkesi artar. Mutsuzluk arttıkça umutsuzluk hüküm sürer.