Sevgili Jale Hanım, 2 çocuk annesiyim. Hayatım boyunca hep mutlu olacağım günleri bekledim. Ama öyle bir gün yokmuş çok geç anladım. Her doğan günden bir umut bekledim. Şimdi çok mutsuz ve umutsuzum. Kocamın çapkınlığından, içkisinden ve dayağından bıktım, usandım. Benim yerimde başkası olsa çoktan boşanırdı. Çünkü mesleğim ve ekonomik özgürlüğüm var. Ama çocuklarım için bunu düşünmedim. Şimdi kızımla babası arasında kaldım. Kızımı da çok dövüyor ve rencide ediyor. Şimdilerde kızım evden kaçacağını söylüyor. O da asileşti. Çok kokuyorum.
Rumuz: Anne

Sevgili okurum, hiçbir evliliğin bitmesinden yana değilim, yanlış anlamayın ama eşinizin doğru davrandığı hiçbir iyi taraf yok. Evlilikte bazı sorunlar halledilmiyorsa o evliliğin bitmesinden yanayım. Bu durumda sadece çocuklarım babasıyla büyüsün diye mutsuz bir evlilik yürümez. Ben herkesin mutlu olmasını isterim. İyi düşünün. Çocuklarınızın ruhsal durumunu gözardı etmeyin. Umarım en hayırlı ve sağlıklı kararları alırsınız.