"Sevgili Jale Abla, ben 18 yaşındayım ve evli bir kadınım. Sorunum eşimle... Evlendiğime çok pişmanım. Çünkü eşim her gün eve geç saatlerde geliyor. 'Neredeydin?' diye sorduğumda, 'İşteydim' diyor. Onu çok seviyorum ama böyle yaptığı için ondan çok soğuyorum. Beni işyerindeki arkadaşlarımdan bile kıskanıyor. Yine de onu olgunlukla karşıladım çünkü bana sahip çıkmak istediğini düşündüm. Ancak geçen gün beni mini elbise giydim diye evden kovdu. O günden beri ne yemek yiyorum ne de kimseyle konuşuyorum, inanın yaşamak dahi istemiyorum. Benim fikrim, yol yakınken karar vermek. Ondan ayrılmayı düşünüyorum. Bana yardımcı olur musunuz lütfen." Rumuz: Kaderim

Sevgili kardeşim, evliliği çok erken bir yaşta seçmişsin. Eşini de çok iyi tanıma fırsatını bulduğunu sanmıyorum. Ama unutma evlilik bir oyun değildir. Yaşadığın sorunlardan kaçarak kurtulamazsın. Birbirinizi çok sevdiğiniz belli. Bunun için mücadele etmelisin. Bu söylediğimi uygulamak güç belki ama biraz daha sakin olmaya çalış. O da zamanla sana yaptıklarının farkına varır. Seni kıskanması çok doğal ama olayı bu duruma getirmesi yanlış. Sen sessiz ol ve bekle. Evliliğinize bir fırsat daha vermelisin.