Merhaba Jale Abla, ben 17 yaşında genç bir kızım. Çevremdekiler beni her zaman yaşımdan daha olgun buldular. Bu yüzden de herkes gençliğin tadını çıkartırken, ben arkadaşlarımın dertlerine çare bulmaya çalıştım. Şimdi ise çok mutsuzum ama kendime yardım edemiyorum. Hayat benden çok şey çaldı. Dürüst arkadaşlarım, sevdiğim bir okulum ve deli gibi aşık olduğum biri vardı. Ama bir an gözümü açtım ve hepsini kaybetmişim. Okulumdan ayrılmak zorunda kaldım. Öyle bir çıkmazdayım ki; ne yapacağımı bilmiyorum. Çareyi başka şeylerde aramaktan korkuyorum. Çevremdekilerden de yardım isteyemiyorum. Ne yapmalıyım?
Rumuz: Yasmin

Sevgili kardeşim, daha yaşın çok genç bu kadar karamsarlık sana hiç yakışmıyor. Hayatın daha başındayken bu kadar çabuk pes etme. Yaşına rağmen olgun davranışlarda bulunman ve arkadaşlarının sorunlarını paylaşman çok güzel. Bundan yakındığını sanmıyorum. Herkes zaman zaman bir takım sıkıntılar yaşar. Bunların geçici olduğundan eminim. Asıl sorun, okulun. Okuluna devam et. Sonrası daha iyi olacaktır.