"Merhaba Jale Hanım, ben 35 yaşında bir bayanım. Hayatta mutluluğu hiç yakalayamadım. Artık ümidim de kalmadı. Ama size yine de yazmak istedim. Küçük yaşta yaptığım evliliğimden 2 kızım var. Şimdi ikinci evliliğimi yaptım. Onun da 1 kızı var. Birbirimizi çok sevmemize rağmen, çocuklar yüzünden çok mutsuzuz. Onların kavgaları ve ayrımcılıkları, bizi ayrılık noktasına getirdi. Kızlarım da çok mutsuz. Bazen eşimi ne kadar çok sevdiğimi anlıyorum. Şimdi o çocuklarımı babasına vermemi istiyor. Çok kırgınım. Ne yapacağımı bilemiyorum. Çok kararsız kaldım. Nasıl davranmam doğru olur. Lütfen bana yardımcı olun. Çok teşekkürler." Rumuz: Bahtsız

Sevgili okurum, sizi anlıyorum ama çocuklarınızdan uzak bir yaşam içinde mutlu olacağınıza inanıyor musunuz? Öncelikle çocuklarınızın mutluluğunu düşünmek zorundasınız. Onların gelecekte huzurlu bir yuva kurmaları ve mutlu birer birey olmaları için sorunsuz çocukluk geçirmeleri şart. Bu durumu sağlamak da sizin elinizde... O yüzden çok çok iyi düşünün. Eğer böyle bir durumda herkes mutlu olacaksa, neden olmasın. Herkes mutluluğu hak ediyor ama şartları da iyi değerlendirmek gerek.