İçinden ihtilal geçen şarkılarla büyüdük biz.
Yiğitler vardı, insanlık dışı yaşama sunak olmuş işçilerin hayatı için, kendi hayatlarını ortaya koydular.
Karşılarında duranlar vardı.
Demokrasiye her daim aç kalmış bir toplumun sebebi olanlar, ülkedeki bugünkü düzenin de sebebi oldular.
Hiçbir savunma aklayamaz onları.
Hiçbir karşı duruş saklayamaz!


"Kahrolsun Amerika" sloganlarının eşliğindeki mahallelerde büyüdük biz.
Amerikan askerlerini denize dökenleri "vatan haini" sayanlar, şimdi Amerika'nın emriyle askerlerimizi Afganistan mezarlığına sebil etmeye hazırlanıyor.
Ben Amerika'yı sevenlerin, kendi ülkelerini sevdiğini görmedim.


Kefeni sırtında gezen yürekli insanların arasında büyüdük biz.
Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının "Aranıyor" ilanlarını, duvarlardan sökerdik.
Bugün bile söylüyorum...
"Biz onlardan yanaydık!"
Zulasında sakladığı bildirileri meydanlarda okuyan insanların, sorgusuz sualsiz asıldıklarını biliriz.
O yüzden kendine saklananları sevmeyiz.


"Tersaneler işçilere uygun bir mezarlık değildir" diye haykıran sesler arasında büyüdük biz.
Bizim duyduğumuzu işçiler duymadı.
O yüzden şimdi tam teşekküllü sefaletin işçileri olarak, acının tespihini çekiyorlar.
Ölüm ruletlerinde sıralarını beklerken, kadere yüklüyorlar bütün meseleyi.


atv'de cuma geceleri yayınlanan "Hatırla Sevgili" dizisinde, bizim harcanan yıllarımız kadar, canına okunan aslan gibi gençlerin hikayesi yatıyor.
Bir ülkenin çalınan yarınları...
Demokrasisi, aydınlığı...
Tümden geleceği...


Bir memlekette kendi günahları için Anayasa'yı değiştirmekten başka yol bilmeyenler, işlerini yoluna koyuyorsa...
Bir memlekette işçiler kan kusarken, işçileri sevmeyenlere oy yağıyorsa...
Patronların ve politikanın zevkleri, işçilerin gözyaşlarıyla satın alınacaktır.


Anlayana sivrisinek saz...
Anlamayana katıla katıla ağlamak az.