"Sevgili Jale Hanım, ben 27 yaşındayım. Küçük yaşta başlayan taciz saplantısı yüzünden, eşim sorunlu biri. Ben bunu 13 yaşındaki kız kardeşime tacizde bulununca öğrendim. Ailesi evlenince düzelir diye bana söylememiş. Bunu öğrendiğimde 4 aylık hamileydim. Benim de geçmişim acılarla dolu. Annem 4 kardeşimle beraber bizi terk etti. Babam başkasıyla evlendi. O kadın bizi sürekli dövüyordu. Evde sığıntı gibiydim. 12 yaşından beri evin tüm işlerini ben yaptım. Tek kaçışı evlilikte buldum. Eşim tedavi olmadı. Ben de oğlumu alıp kaçtım. Sonra bana sahip çıkan birini buldum. Ancak o da oğlumu kreşe verince onunla da aramız bozuldu. Şimdi bana acıdan başka bir şey ver meyen bu hayattan kopmak istiyorum." Rumuz: Şanssız

Sevgili okurum, yaşadıkların gerçekten çok dramatik. Etkilenmemek elde değil. Ama sen güçlü bir kadınsın. Yaşadıklarından bu anlaşılıyor. En başta bir anne olduğun için ayakta kalmalısın. Bu kadar sıkıntıya da onun için katlandığını tahmin ediyorum. Kendine yeni bir hayat kurman için geç değil. Hayat tüm sıkıntılara rağmen yaşamaya değer. Bunu unutma. En azından bunu çocuğun için yapmalısın. İş bulup oğlunla yeni bir hayata başlayabilirsin. Önünde mutlu olacağın günler var inan...