S.O.S. ambulans hizmetleriyle 16 yıldır hastalara yardım eli uzatan Nilgün Kamber, işinin manevi yönüne fazlasıyla değer veriyor.
Gizli bir kadın kahraman Nilgün Kamber... Hayatını işine yani insanları kurtarmaya adamış güçlü bir ruha sahip...
Sağlık sektöründe çalışırken herkesin ütopya dediği bir amaca adamış kendisini. Annesi hastalandığında ambulans beklediği 3 dakika, ona 1 saat gibi gelmiş. Uzak noktalardaki hasta yakınlarını düşününce yurt dışında gördüğü 'hava ambulansını', Türkiye'de hayata geçirmeye karar vermiş. 16 yıl önce hayalini kurduğu ve yapılandırdığı S.O.S. Ambulans Hizmetleri, bugün Türkiye'de bu alanda hizmet eden 2 firmadan biri... Bir kadın olarak yakaladığı bu başarıyı çalışmasına ve yardım eli uzattığı her hastadan aldığı olumlu enerjiye bağlıyor. İşiyle bu kadar haşır neşirken bir evlat sahibi olmuş. Biricik oğlu Ege'sini tek başına büyütmüş. "Hayatta her şeyin belli bir yüzdesi var. Ben işimle yatıp kalktım, kalan zamanımı oğluma ayırdım. İyi bir işkadını ve iyi bir anne oldum" diye konuşuyor Nilgün Kamber...
KADIN OKUMALI YOKSA YAŞAYAMAZ Annesini kanserden kaybettikten sonra en büyük destekçisi babası olmuş. Taa ki geçen yıl onu da yitirinceye kadar. "Aşkta ve işte sinene dokunan olursa bana geri dön" diyen babasını kaybedince bir kez daha anlamış ailenin önemini. ' 8 Mart Dünya Kadınlar Günü'nden 1 gün önce bir araya geldiğimiz başarılı işkadını Türkiye'de kadın okumalı, yoksa yaşayamaz" diyen babasının bu sözünü aklından hiç çıkarmamış. İşte Nilgün Kamber'in kendi ayakları üzerinde duruşunun hikayesi...
* Annem kanserdi. Ambulansların önemini anladığım dönemlerdi. Bir kriz geçirmişti. O krizde ambulans 3 dakikada geldi ama o '3 dakika' bana 1 saat gibi geldi. Sağlık sektöründe çalışmama rağmen telefonda duyarlı bir hasta yakını gibi davranamamıştım. Adresi bile doğru düzgün veremedim.
* International Hospital'da pazarlama ve halkla ilişkiler departmanının başındaydım. Hastanenin o zamanki sahibine 'Neden bizim de hava ambulansımız yok?' diye sordum. Çünkü ben bunu yurt dışında görmüştüm. 'Ben böyle bir yatırıma giremem' gibi yanıt aldım. Sonra da 'Yap da olsun' dediler.
TÜRKİYE'DE BU ZİHNİYET YOKTU
* Aslında bu bir espriydi. Ama ben araştırmaya başladım. Helikopteri olan kişilerin listesini çıkardım. Bir arkadaşımın babasının helikopteri vardı. Ona gidip helikopteriyle hasta taşımak istediğimi söyledim. 'Hem para kazanacaksınız, hem de memlekete hizmet etmiş olacaksınız' dedim. İçinin dizaynını İtalya'da yaptırdık. V.I.P. olarak kullanılan helikopterin 10 dakikada ambulansa dönmesini sağlayan bir sistem geliştirdik.
* 16 yıl önce Türkiye'de helikopterle hasta taşınmıyordu. Zaten böyle bir zihniyet de yoktu. Bunu sağladım ve bu hizmeti satmaya başladım. Sonra helikopterin gün doğumu ve batımında çalışması söz konusu olduğu için gece çıkan hastalara hizmet veremiyorduk. Helikopterde vibrasyon olduğu için uzaktaki hastaları uçakla taşımak mümkün değildi. Topair'a gittim, sahibiyle konuştum. Onlarla çalışmaya başladım. 150 bin dolar param vardı ve tamamını pazarlamaya harcadım. Kurulduktan 8 ay sonra ilk işimi yaptım.
BAŞARI ODAKLIYIM
* S.O.S.'i kurduğum zaman asıl amacımız hava ambulansıydı. Ancak bir süre sonra getirdiğimiz hastaları hastanelere taşımak için kara ambulanslarına ihtiyacımız oldu. Kara ambulansları işine eğildik. Şimdi daha çok bilenen onlar oldu. Çünkü gözünüzün önündeler. Ama iş genişleyince birçok yerde hizmet vermeye başladık. Şu anda Sağlık Bakanlığı'ndan sertifikalı ilk yardım eğitimi veriyoruz.
* Başarı odaklı bir insanım. Sadece çok çalışmak yetmiyor, ben işimle yaşadım. Bu işten kazandığım her şeyi yine bu işe yatırdım. Şu anda sosyal sorumluluk projeleri geliştiren, özel sigortaların yüzde 85'ine hizmet eden, 3 buçuk milyon kişinin acil sağlık teminatını veren bir kuruluşuz.
RİSKLERİ HER ZAMAN GÖZE ALDIM
* Van'da bir kurşunlanma olayı yaşadık. Hastanın Van'dan İstanbul'a taşınması lazımdı. Van Havalimanı saat 5'te kapalıydı. Sivil Havacılık'a müracaat ettik. Ancak yetkililer elemanlara ulaşamayacakları için havalimanını açamayacaklarını söyledi. Aileyi aradım ve "Pompacıdan, teknik ekibe kadar herkesi bulun" dedim. Uçağı buradan kaldırdım, eğer aile onları bulamasaydı uçak Ankara'ya inecekti. Ama buldular ve hastayı buraya getirdim. Böyle riskleri her zaman göze aldım.
* Antalya'da 20 yaşında bir çocuk; otel odasının balkonundan düşmüştü. Kolu trabzana takılmış ve kopmuştu. Hemen bir helikopteri kaldırdım, kolu ve genci getirdik. Helikopterin indiği alanda onları karşıladım. Hatta o sırada 2 hastanenin mikro cerrahi ekibini hazır beklettim. Ertesi gün beni biri aradı ve 'Bu çocuk için helikopter kaldırırken neye güvendiniz?' diye sordu. Helikopter ücretini kimden talip ettiğimi sorduğunu sonra anladım. Ben de "20 yaşındaki bir gencin kolunun ücreti olamaz" dedim. O genç Söğüt Seramik'te çalışıyormuş. Arayan Söğüt Seramik'in sahibiymiş, bana teşekkür etti. Bunu duymak için aradığını söyledi.
* Bu işten çok para kazandım mı? Eğer başka bir ruhla yapsaydım kazanırdım ama benim yaptığım şekilde çok zordu. S.O.S. markasının değeri şu an için 10 milyon dolar. Rakamsal verilerin önemi yok. Çünkü gönülden kazandıklarımı hiçbir şeyle ölçemem.
Servisi 
