Sadri Alışık ve Ronaldinho! Siyah-beyaz film hastasıyım. Hani kimse seyretmez diye sabaha karşı televizyon kanallarında oynatılan siyah-beyaz filmler var ya; hah işte onları izliyorum sabaha karşı uyanıp.
Siz izlemez misiniz? Çoğunlukla yazdığım için o saatte uyanık oluyorum. Geçiyorum televizyonun karşısına; Hülya Koçyiğit'in Sezercik'li, Ediz Hun'un Türkan Şoray'lı, Cüneyt Arkın'ın Fatma Girik'li, Filiz Akın'lı filmlerini izliyorum. Bundan da büyük zevk alıyorum. Kim almaz usta? Naiv sevgiler, ağaçlara kazınan aşklar, camların buğusuna yazılan arkadaşlıklar, mahallede şık abiler, ablalar... Şimdinin Amerikan action filmlerinden gına geldi. Konuları bi acaip, içine giremiyorum, bi polis hırsız hikayesi, bunalım aile falan... İşin şakasındayım aslında. Dünya film olayının iliğini bir kenara, etini bir kenara koydu...
Onlar bizim aramızdan Bizimki memleket toprağına basma hali. O hal ki, bana adını verdiğim "artizleri" izletiyor. Onlar aramızdan; emekli, dul, yetim, arkadaş, sevgili -ki gül dalı- dost, düşman. İçimizden ama. Bugünün filmlerini izlerken şöyle düşünüyorum; 'artist lan bunlar!' Oysa bizimkiler bizim kahvehanenin "artizi!" İnanmayan karşılaştırsın Sadri Alışık'la Fred Aesley'i, Frank Sinatra'yı Cevat Kurtuluş'la Jerry Levis'i... Hangisi daha gerçek? Neyse; filmlerden birinde Sadri Alışık; -hani şu ünlü selamıyla bizlerin gönlünü kazanan, paraya tamah etmeyen, Turist Ömer- yine mahallenin en gariban artizini oynuyor! Bir hatadır işliyor ve arkadaşının ameliyatı için gerekli parayı bulmak için hırsızlık yapıyor. Aslında yatıyor ve mangırları iç ediyor!' Onun terimleri bunlar. Argo mu? Evet. Çirkin mi? Hayır. Ama hem argo hem nasıl çirkin değil? Garibanların ağzından ve garibanlıklarını anlatmak için olması hasebiyle.
Sözcükler tehdit etmiyor Kimse o garibanların ağzından çıkan sözcüklerle tehdit edilmiyor. Mesela; "Seni mermi manyağı yaparım ulan!" demiyor gariban abimiz. Söylediği bir tek tümce var ki onun şiddeti de o kadar; "Sana frikik atan Fenerli Sasu gibi bi çakarım şimdi, takılır kalırsın ağlara!" İşte o Sadri Alışık, yani nam-ı diğer Turist Ömer, 'iç ettiği paralar' için hakimin karşısında savunmasını yapıyor. Mahalle gariban arkadaşlarını savunmaya gelmiş. Gariban Ali konuşuyor; "Etme, yapma hakimim. O parayı sabi sübyan ameliyat olsun, gün yüzü görmeyen anasının yüzü gülsün diye iç ettim. Suçum buysa razıyım ama doksandan dışarı gittik dii mi hakim bey, gol olmadı dii mi?!"
Firikiği atmadan düşün! Ne diyor diye doğruldum. Baba attığı frikiğin doksanı yalayıp dışarı gittiğini söylüyor ve buna yanıyor. Olmasını istediklerimizin kıl payı elimizden akıp gitmesini bundan iyi nasıl anlatabiliriz. Sadri Usta'ya tek şey söyleyeceğim; "Babaaa sağ gösterip sol vurmalıydın!" Barcelonalı Ronaldinho ne yapmış? Frikiği atmadan önce düşünmüş; "Barajdakiler anlar nasıl vuracağımı, sıçrarlar yukarı. Salayım altlarından!" Salmış altlarından meşin yuvarlağı. Top buluşmuş ağlarla esmerlerin en güzel öpücüğü gibi... Sadri Alışık geldi aklıma. Baba Ronaldinho gibi düşünseydi atardı o golü. Şimdikilerin golü garibanların golüne benzemiyor çünkü. Eee zaman değişti, şimdi incelik kâr etmiyor. Zeki ve çevik olacaksın. Ya da kurnaz ve çevik mi demeliydim? Kesinlikle ahlı değil...
Servisi 
Siyah-beyaz film hastasıyım. Hani kimse seyretmez diye sabaha karşı televizyon kanallarında oynatılan siyah-beyaz filmler var ya; hah işte onları izliyorum sabaha karşı uyanıp. 
