Beşeriz, dolayısıyla birtakım kusurlarımızın olması gayet normaldir. Öyle ise böyle bir durumda önemli olan, insanların kusurlarından daha çok, iyi yanlarını görüp takdir edebilmektir. Keşke bu tür arızalar olduğu zaman, gözsüz, kulaksız, dilsiz olabilsek de o kusurları görmesek... Ve Allah'ın bizi affettiği, Peygamber'in affa olduğu ve affedenlerin affettikleri gibi bizler de herkesi affedebilsek. Ve "O takva sahipleri ki, bollukta da darlıkta da Allah için harcarlar; öfkelerini yutarlar ve insanları affederler." (Al-i İmran, 3/134) sırrıyla serfiraz olabilsek.! Ne var ki, çoğu zaman bir türlü bunu yapamıyoruz. Ama az kendimizi zorlasak bu tür bir alicenaplıkta bulunabiliriz...