Yaşamın en zor görevi olan anne ve babalığı en doğru şekilde yapmak için, nasıl bir ebeveyn olduğunuzu öğrenin ve doğru yönteme ulaşın.
Kuşkusuz hayatın en zor görevlerinin başında annelik ile babalık gelir. Bir insan yetiştirmenin sorumluluğunun zor olduğunun altını çizen uzmanlar, her ebeveynin kendisini mutlaka sorgulaması gerektiğini vurguluyor. Uzmanlara göre; çocuk eğitiminde var olan dört anne-baba tipi bu konuda en büyük yardımcı. Siz de bu yöntemleri inceleyerek hangi grupta yer aldığınızı ve bunların iyi ve kötü yanlarını görebilirsiniz. Daha sonra kendinizi değerlendirme altına almalı ve çocuğunuzun gerçekten neyi hak ettiğine karar vermelisiniz...
ÖZGÜRLÜKÇÜ Özgürlükçü anne-babalar çocuklarına sevgiyle yaklaşsalar da, genellikle konulması gereken sınırları, kuralları koyamazlar. Küçüklükleri ya da gençliklerinde kendi yaşayamadıklarını, özlemlerini çocuklarının yaşamamasını isterler ve çocuğu tecrübesizliğinden kaynaklanan kötü yollara sürükleyebilirler. Bu tip ebeveynler tarafından çocukların uygun olmayan davranışları çoğu zaman görmezden gelinir. Bu şekilde yetiştirilen çocukların genelde yaratıcı ve orijinal oldukları gözlemlenir. Ancak, bu çocuklar ortama uymakta zorlanır, dürtülerini denetlemede ve sorumluluk kabul etmede isteksiz davranırlar. Açık ve net sınırlar olmaksızın çocuğun aklı karışır, kendini güvensiz hissedebilir ve yanlış kararlar alır. Bunların sonucunda anne ve baba "Kendin ettin, kendin buldun" felsefesiyle çocuğa yaklaşırken, daha büyük sorunların başlayacağından habersizdir.
OTORİTER Otoriter ebeveynler, itaate değer verirler. Onlara göre hayatın nasıl yaşanacağı kurallarla kontrol edilir, her şey önceden şekillendirilir. Çocuk, kendini nasıl yöneteceğini öğrendiğinden değil, ama anne-babasının vereceği cezadan korktuğu için itaat etmeyi öğrenir. Bu tarz davranışlar, günümüz toplum yapısına aykırıdır. Çünkü artık Türk toplumunda yeniliklere ve seçme hakkına değer verilmektedir. Bedensel cezalar, çocukta problemlerin şiddetle çözümlenmesi gerektiğine dair bir kanı uyandırdığından, günümüz anlayışıyla bağdaşmaz. Sürekli emir almayı kabullenir şekilde yetiştirilen çocuk, gelecekte de kendi başına hareket edemez hale gelir ve sürekli onu bir başkasının yönetmesini bekler. Bu çocuklar, tıpkı okul hayatında olduğu gibi iş hayatında da daha çok başarısızlıklarla karşı karşıya gelir. PASİF Bu tip anne-babaların çocuklarından beklentisi azdır ve buna bağlı olarak verdikleri tepki de minimum olacaktır. Çocukla ters düşmemek için ona kural koymazlar. Çocuğun kendi başına büyümesine izin verdiklerini düşünürler. Buna karşılık çocuksa, anne-babasının ilgisiz olduğuna inanır. Bu tür ailelerin çocukları genellikle sosyalleşme yeteneklerini geliştiremediklerinden, ya çekingen ya sinir bozucu veya egoist olurlar ve çoğu zaman da kendine güvenden yoksun kalır.
DEMOKRATİK Bu gruba giren ebeveynler, çocuklarına kayıtsız şartsız bir sevgi sunarlar. Ancak bunu yaparken uyması gereken birtakım kurallar belirlemeyi de ihmal etmezler. Çocuğun sorumluluk alması onların verdiği eğitimin öncelikleri arasındadır. Bu nedenle de çocuğa seçim yapması sağlanan pek çok fırsat sunulur ve yaptığı seçimlerin sonuçlarını yaşarken de ihtiyacı olan rehberlik verilir. Bu yöntem, günümüzün hızlı yaşantısı için en uygun yöntem olarak karşımıza çıkar. Bunun nedeni, artık seçeneklerin sınırsız olması ve bir şeyi yapmak için doğru olan birden fazla yöntemin olmasıdır. Bu şekilde eğitilen çocuk, sorumluluk duygusu geliştirir, daha akıllıca seçimler yapar, değişikliklere ayak uydurur ve kendine güveni oluşur. Bu davranış biçimi en doğru olanıdır.
Servisi 
